2022 - week 48

Wa is d’r de lesten ted toch wèinig te genieten op de tillevizie. ’t Is vergeeve van ’t voetballe en da’s steeds minder òn ons besteed. Zèlfs de wedstrijde van ons nasjenaal elftal hen ons amper kunne bekore. Al da gedoe d’r umheene mi de de reegenboogkleer en de One Love band heeget ’r nie beeter op gemakt.

Diejen Infantilo van de Fifa denkt da voetbal belangrijker is dan d’n orlog in Ukraïne en dùrrum zó Rusland wel efkes ’n staakt ’t vuren inlasse! Dèzèlfde umhog gevalle figuur mènt da wij niks te kritizeeren hebben umda d’r in de leste drieduuzend jaor zóveul is misgegaon in Europa. Over alles wa d’r mis is gegaon bij de Fifa en in Qatar hurde hum nie en daorover mag niks gezeed worre. ’t Is nie te prùime da al die voetbalbonde da slikke.

‘Voetbal verbroedert en verbindt’ laas ik in ’n advertènsie van de Fifa. Da klopt, as d’r vur die organizasie mar genog gèld binnekùmt da ze in d’ren èige zak kunne steeke.
Misschien da d’r toch iets pozitiefs ùit Qatar kùmt: gin vuurwèrk en gin drank in de stadions. Da moete ze d’r hier ok mar in gòn haauwe. Dan is’t mee afgeloope mi da stom vuurwèrk en die belachelijke bierdoesjes.

Nee van d’n tillevizie moete wij ’t de lesten ted nie hebbe, mar d’r is wel hoop nou Poeleke wir mee duu bij ’t vèldrije. Ons Fem duuget ok nog steeds prima. Wijer keijke wij gèire nor ‘Even tot hier’. Mar eigelijk hen we de leste week veul meer schik gehad bij ons leste optreeje in Demen. In da poldertheaterke ‘Onder de Plag’ moeg onze Klaas mi Henken en Emile z’n jaor zón bietje afsluite, as ik de kommende Kèrstsessies efkes apart haauw. Ik gò èiges zèlde mee, mar deeze keer wó’k ’r bij zen umda vriendin Jacqueline de zaak mee georganizeerd ha. Daor he’k gin spijt af gehad. Ik heb zèlfs nog mee op de planke gestaon mi ’n verkorte vèrzie van onze samespraak ‘Gevat plat’! Daor zen we zón klèin fijftig jaor geleejen oit mi begonnen op te treeje en ’t sprikt nog òn! ’t Waar zón goei opkomst en puike organizasie en fijn sfeer da’k blij ben da’k ’rbij waar. Onze Klaas konstateerde op de trugweg tevreeje da d’r vur hum nerres zón plezierig geheur op zen veurstellingen afkùmt as in en rond Oss. D’r waar zult, soep en worstebrood en da zaat ammòl bij de prijs inbegreepe! De minse han zón plezier, da’k gruts gonk op m’ne mins en z’n kompane.

We han, zoowas alted, meegedaon mi ’t Eetpunt in de Moerkaol en da moet ik toch wir bestuite. Die vrijwilligers zen zó in de weer en ’t eete is zó lèkker da ge nie snapt da de deelnemers òntalle trugloope. Nou hurde we da d’r vaaste klante, zoowas Hemmie, vertrokke zen nor de euwige jachtvèlde. Daor denke we mi weemoed òn trug.

Wij han deeze keer aander minse òn de toffel. Onze Klaas ha z’n best te buurte mi Gerries en Heine en onzen aauwen buurman Wim en ik hagget getroffe mi unne nieuweling ùit Skééndel.
Onze Klaas ha wir wa nijts opgedaon. Bètsie vertelde over pestoor Hoek die verkondigd ha da ’t gruun rond de grafzèrke opgerùimd moes worre, want daor han de minse van ’t kerkhofonderhoud veulste veul laast van. Toen hatter inne van de schoefelploeg òn de pestoor gevraogd of d’n treurwilg ok weg moes. ‘Nee,’ zin Hoek, ‘lót die mar staon. Da’s ’t innegste wa daor nog leeft.’

We gòn hier de donker dizzèmberdaag mi vertraowe tegemoet.

geschreven door: Bèt van Klaasse