De Verliefde Cacaoboon 

Het was in Brugge op de markt,
‘k zag daar jouw bruine toet.
Ik kreeg toen bijna een infarct,
en dacht: “ik word niet goed”.

Want een cacaoboon zoals jij,
dat kan ik nu wel melden,
die zag ik nooit van zó dichtbij,
nee, dat gebeurt maar zelden.

Je bent een wonder der natuur,
gelukkig niet verwend.
Je bent nog jong en oh zo puur,
en ook vol temperament.

Jij hebt, vind ik, een prachtig lijf,
daarmee is echt niks mis.
Jij bent gewoon een heel tof wijf,
zo heerlijk en zo fris.

Ik wil jou zoenen op je mond,
amai, wat zal dat smaken.
‘k Weet zeker, dat ik van zo’n zoen
wel chocola kan maken.

Jij wordt mijn Zoeteke of Pralien,
‘t blijft mij om het even.
Ik heb al lang aan jou gezien:
jij houdt van een bruin leven.

Mijn liefde kan nu niet meer stuk,
ik wil graag met je trouwen.
In Brugge vond ik mijn geluk:
een stad om van te houwen.

© Paul Asselbergs