JÖTTERE

De wekker rammelt,’t is tied
wasse, ankleje, honderiem kwiet
de kiender roepe, ’n botteram
d’n auto ien, die wer nie start
we motte fietse, zien de bande hard?
È nne veur en ènne aachterop
ik kom dus ’n kwatier te laat
d’n baas is kwoj, ik leg’m uut
dè mèj mienen auto ’t nie duut.
Ienhale, hôste, ’t is zo schaft
um half vier heb ik alles af
jas ân houdoe en tot mèr
fietse mâ, de kiender waachte wer.
Feters strieke, neuze poetse
nô de super bôdschap doen
bèj mien blieve en hou ôllie fatsoen.
Twee blage, unne fiets en ’n zwaore tas
ik woj verdomme dè’k thuus was
’t règent flink, we worre nat
hööre dreuge, schoen op de mat.
Gruunte, vleis en piepers ien de pan
doede gullie de pyjama ân
haande wasse, tôffel dekke
’t valt mì, ze ète lekker
iefkes speule nog en dan nô bed
ik heb de striekplaank al klaor gezet.
Strieke, vouwe tot ’n uur of tien
kan nog net ’t late nèèjs zien
’n glèske fris en iefkes zitte
hè, hè, ik drèj ’t licht uut, tied um te pitte.

© Mientje Wever