2023 - week 50

Hartelijk!

Eigelijk wil ik ’t nie mer over m’nen toestand hebbe. Minse van onze leefted hen ammòl wel vort mankemente en daorover praoten of schrijve maak ’t nie beeter, mar van de week kwame rillijk goei berichte en da moe’k toch nog efkes durgeeve. ’t Leek wel of Suntereklaos òn de laote kant daor èiges òn bijdroeg. M’n wond gi eindelijk dicht, konstateerde ze in ’t Tilburgs ziekenhuis en ’t groot bed mag hier ons kaamer ùit. B’ons is wir rùimte in d’n hèrd! Ik moet nog mar ’s de loftrompèt steeken over de hulp van Vivent, want da hebbe die vriendelijke vrouwkes dik verdiend. Ik moet nou mobiel worre en da valt nie mee. We hen de rollator van onzen buurman overgenomme en alle daag wil ik ’n èindje te loope, al werk ’t weer nie mee.

Onze Klaas hi men nò m’n uurste staprundje belónd mi ’n tochje nor Keesjes. Zoomar efkes d’r tussenùit gepiept um bij de Poeling iets lèkkers nor binne te slaon en da waar wir arighèid! ’t Gerècht waar vurtreffelijk en ’t leek of alles ok meewerkte; de zon scheen lèkker dur ’t glas van de serre en as ik m’n ooge dicht din, dromde-n-ik da’k òn de Côte d’Azur zaat, mar ’t waar dus Plaza Majorca. Toen d’n uitbater ons ok nog trakteerde, laachde de wirreld ons ekstra zonnig toe. Toen we thuiskwame, zaat ’r wir post in ons brievebus woronder ’n schón kaart van ’t Eetpunt in de Moerkaol. Daor vuulde-n-ik m’n èige mi vereerd.

We kriege bezuuk ùit D’n Bosch en onze Klaas zùrgde vur koffie en gebak. Hij hatter hil wa mi te stelle en de leste daag is ie èiges nog niks lèkker geworren ok nie. Mar hij hi eigelijk gin ted um ziek te zen. ’t Kùmt nou goewd ùit da ik èiges wir ùit de weeg kan.

Onze Klaas hi van de week terècht gegreenzen op men. Ons serredeur wó nie ope. De sleutel in ’t slot drèijde nie mer. Onze Klaas en onze Jos han ’t al vurzichtig geprobeerd zonder suukses. Ik wó  smèires de krant haole en braak de sleutel af… D’n onze vond da nogal lomp. Nou moester dus unnen dure vakman bijkomme.

En toen ston onze vriend Jan hier op de stoep. Arsitèkt Jan werkte nog mi onze pap bij Driekske Tibosch. Hij hi onze Klaas nor de tonpraoterij in Balkum gehòld en nor de revue ’t Prebeere wèrd. Ze hen same elpees en ceedees gemakt, want Jan is ècht ’n multitalènt. Hij wónt op Bikvèld. Hij hi ’t vervalle langoed je van de diakonie mi koepeltje gekocht wor Anna Brocke de leste bewoonster waar en hij heget prachtig opgeknapt. Nou kwaamp ie ’t nij boek afgeeve: ‘De schimmen van Beekvelt’.’t Boek da Annette François hi geschreve, gebaseerd op de feite die Jan via onderzoek en mi heemkundige hulp hi verzameld. Daor waare we mi verguld. We hen nou ted um te leeze. ’t Is ’n boeiend betoverend verhaal, ’n ‘magische’  mengeling van feiten en fiksie. ’t Is schón bedocht en ’t boeit tot ’t ‘happy end’. D’r kùmt unne Gurt in veur! Al leezend leerde veul over de kastillekes in en rond Ballekum en d’r vruger bewoners.’t Boek is schón ùitgegeeve mi harde kaft en vakkundige illustrasies; unnen èchten ònraojer. Annette en Jan meuge d’r grust gruts op gaon en Ballekum ok.

Jan kwaamp as geroepe; hij kent ’nen timmerman die de sleutel make kan!

geschreven door: Bèt van Klaasse