2023 - week 46

Dag invulling

Mi dees weer vuule wij ons èigen ècht oud. Reegen, wend èn kouw verdraage we steeds slèchter. As ik heur hoe ’t buite te keer gi, zó’k ’t liefste in m’n wèrm nesje blijve ligge, mar da maag nie, want ik moet meer beweege. Onze Klaas grijnst da’k te wèinig loop nò men operasie, mar hij hi hèndig lulle, want hij vuult men rugpijn nie.

Ik heb nou zes weeke plat geleege en heb wèinig gewonne. De ziekenhuisbacterie is nog steeds ònweezig en dùrrum heb ik ’n neij kuur vur de kieze gekreege. Ik wó da’t verrèkte.

Ik kom wel vort meer op, want ik wil d’r ùit. Heel vurzichtig zen we op d’n eet geweest bij onzen oudste zoon in Rósmòlle en da’s prima bevalle. Nou ik weet da’k da òn kan, zulle we d’r meer op uit gaon, hoop ik.

De verzùrging van Vivent moet ik nog mar ’s ’n kompliment geeve en da doe’k ok gèire òn Lotte die hier names de Thuiszùrg de zaak mee bij houdt. Wijer he’k natuurlijk gruuwelijk veul geluk da’k m’ne mantelzùrgende mins alt in de buurt heb, want zonder hum zó’k ècht gin raod weete. Hij haauwt alles in de gater en duu zóveul meugelijk de daagse karwèijkes. Noit geweete da-t-ie da zó goewd kos.

Gelukkig he’k de lesten ted èiges ok wel goei dinger wormi ik m’n èige beezig kan haauwe. Ze hen men gevraogd um wir ’n verhaal te schrijve vur ’t Brabants buukske da volgend jaor mèrt ùit moet komme en ok vur ’t vijftiende Brabants Dialectefestival in Lieshout maag ik iets ònleevere. Daor he’k nou ekstra zin in, umda’k toch bekant niks anders kan vanùit men bed. 

Ik weet vur ’t thema ‘B’ons in de femilie’ al wa’k gò schrijve. Vur ’t Lieshouts thema ‘De moeite wèrd’ wil ik nog efkes naodenke. Onze Klaas spraak da leste thema mee bizunder òn; hij hi firteg jaor geleeje al same mi Janne en Woute unne schónne cd gemakt die ‘De moeite wèrd’ hiette, mar die hen ze in Lieshout denkelijk noit gekocht.

Ik kijk in dees donker daag nogal veul tillevizie en nou zaat ik onderlest op de zènder Arte. Da waar me zó gewèldig bevalle da’k daor vort veul meer nor zal zappe. Ik zaag opnames van de bewoners van de diepzee en heb me grif zitte vergaape. In gin teije zónne merakels mooie  natuurdocumentaire gezien. De klurre en vùrme van slèkke, inktvisse, krabbe en plankton die vurbijkwaame, waare gewoon ongeleuflijk.

Da we nor de Europeese kampioenschappe vèldrije hen gekeeke, zal oe nie verbaaze, want oover die sport he’k al eer de trompèt gestooke en daor in modderig Frankrijk waar ’t nie anders. De wedstrijd vur de vrouwe moes vanweege de stùrm unnen dag ùitgesteld worre. Da lekt me heel verveelend vur de deelneemers, mar ’t deerde Fem van Empel nie. Ze waar wir Femtastisch! Da Dunges durske rijdt ze gelijk ùit de wiele en laag al nò d’n uurste ronde in gewonne pozisie. Alle vèldrijwedstrijde die ze in ’t neij seizoen hi gereeje, hi ze ok gewonne. Nou last ze efkes ’n rustpauze in, want ze gunt al die aander ok wa.

Bij de manne weerde de Nederlanders d’r èige z’n best. Ronhaar, Kamp en Van de Haar zaate mee vurrop, mar d’n Bèls Vanthoerenhout waar mee ribbedebie en ok d’n Engelsman Mason. Alleen Lars de teckel kwaamp nog op ’t poodium vur brons.

geschreven door: Bèt van Klaasse