2023 - week 33

Ons volk

As onze Klaas en ik nor D’n Bosch fietse, strijke we neer op ’t terras van de Silva. Daor hen ze veul krante en dikstented leeze we dan d’n NRC. Unne goeie krant, volop afwisseling. Dik blieke we ok efkes dur d’n Tillegraaf en dan zien we wir wa’ne klootekrant da is. Daor doen ze hillemòl nie òn pozitiviteit zoowas wij. Alted moet ’r afgegeeve worren op politiek volk ùit de linksen hoek, want sociaal kùmt in hullie woordeboek nie veur. De misselijke miezermanne van d’n Tillegraaf hen jorre lang de dieptreurige heksejacht op Kaag volgehaauwe en nou ze bekendgemakt hi da ze gi stoppe, hen de Mokumse minkuukels al ’n neij doelwit gevonde in Timmermans. Vrimd is da dees in ons laand ongestraft kan en slap zen de aander krante en media die zoiets nie òn de kaak stelle. Een gunstige ùitzondering moet ik maake: Tonny van der Meulen van onze krant! Die dùrft irlijk te schrijve wa hij in dees opzicht van z’n ‘vakbroeders’ denkt.

En nou we ’t toch over columniste hebbe: ons Linda is gestopt. Linda Akkermans hi zes jaor lang stukskes geschreeve die ik alt heel gèire laas, mar nou wil ze vort grottere artikele maake. We gòn heur eigentijdse opvattinge misse. Dik waar ik ’t mi heur ins. Gelukkig blef ze wel schrijve vur ’t Brabants Dagblad.

Ik noem m’n èige gin columniste, mar ik ben ’t natuurlijk wel. Stèrker nog, we zen da op ’t èind van dees jaor al unne kwart euw lang, 25 jaor!

’t Is alt ’n plezier um ’n weekelijks stukske te maake. As we da nie mer mi plezier doen, dan doen we krèk as Linda; dan schèije we d’r mee mi af. Mar vurloopig dus nog nie. Wij overlegge saame mi plezier over ’t onderwèrp en over wèlke geteekende spreuk ’t beste paast.

Nò zón vekansieweek hen we veulste veul stof. Ik moet eigelijk ùitgebrèid juubelen over ons magistraal Poeleke die in Schotland in de reegen mi val en al wirreldkampioen op de weg is geworre. Wa hen wij al veul genoote van dieje render! Die dùrft òn te valle en hi dik lak òn da hatelijk ploegespèl. Die wielrenwedstrijde zón vort allemòl zonder ‘oortjes’ verreeje moete worre. MvdP is vur ons de moiste kampioen van gelijk en daormi wil ik onzen Harrie, d’n birrestèrke sprintflits, niks te kort te doen.

Ons euforie wier lillijk bedùrve dur ’t bericht da Wies van Schalen gestùrve waar. We han nog zó fijn mi mekare gebuurt in d’n Dùrpshèrd op d’n dag van ’t afscheid van de Brabantse Aovende. Hòst fijftig jaor hebbe Wies en wijle heure Sjèf tijd, kennis en innerzjie gestooken in de organizasie van dees prachtig Brabants gebeure. Wies wier in mèij terècht in ’t zunneke gezet. Nie veul lòtter hurde we da ze heel ziek en ùitbehandeld waar. Toen onze Klaas heur de leste keer spraak, waar ze stèrk en vertelde da ze heel ‘goe’ dur heur femilie en vriende opgevange wier. Ze han ’t samen over de uurste bijeenkomste van ’t Dialectefestival in Lieshout wor Sjèf zóveul vur gedaon hi en oover Wiessen onderwijstijd hier in Ballekum, wor ze bèij zó goewd d’n aard han gekreege. Wies is zòtterdag nog inne keer nor d’n Dùrpshèrd gekomme. Nou vur heuren èigen afscheidsdienst. ’t Duu zeer zón mooi minse te verlieze.

geschreven door: Bèt van Klaasse