2022 - week 45

Wij kieke gèire nor ‘Chansons’. Mathijs en Rob dinne dur Parijs um de beste Franse zangers ùit te lichte. In de leste tillevizieafleevering kriege ze’t over Alain Bashung, unnen beroemde Franse zanger, liedjesschrijver, komediant en acteur die in 2009 gestùrven is. Wij han nog noit van de mins geheurd, mar deezen Alain ha nogal wa platinaplaote en prijze gekreege. Hij zong popsongs, chansons en rock en spulde mee in verschèije films. Hij waar zó populair da-t-ie veul ‘Victoires’, belangrijke Franse muziekonderscheijinge hi behòld.
Nò z’nen dood wordt z’n graf druk bezocht dur z’n fans en d’r zen steeds veul kusafdrukke in lippestift op z’ne grafsteen te zien. Onze Klaas en ikke zate te geniete van de ùitzènding.
Nò afloop zin m’ne mins innins: ‘Gé kwaamt pas mi de vraog wa ik strakke wil: begrave of krimmeere. Nou weet ik ’t wel: Ik wil ok begrave worre!’ We schoete bèij in de laach. Dieje smiekerd hier docht dus da-t-ie nò z’nen dood nog dik bezocht en gekust zó worre!’

We zage pas da d’r vort dódskieste mi paddestuul gemakt worre en die zùrge da ge nò oewen dood en begraffenis op ’n natuurbegraafplòts mooi himmel in de umgeeving opgenomme wordt. Mar da wil onze Klaas dus nie. Hij wil op ’n kerkhof terèchte komme. Wij weete bèij ok goewd hoe ’t dan mistentijds gi mi die grave: d’r kùmt gin man mer en ’t onderhoud lót veul te wensen over. Nee, we hoeve gin plòts mer te rizzerveeren op de dooienèkker, vijn ik’. Ge wilt oew kijnder en klèinkijnder nò oewen dood nie mer lastig valle.

Afgeloope weekend zage we same de Europeese kampioenschappe vèldrije in Namen. Wa din ‘ons Fem’ ’t toch fantasties! Gewoon ‘femmenaal’, euh, fenomenaal bedoel ik. Zèlfs mi pèch fietste Fem van Empel alle vrouwe nog ùit de wiele. Zij is de prachtigsten Europees kampioen vur ons Brug; vòdder ùit Ballekum, moeder ùit D’n Dungen en zèlf opgegroeid in Gèissel!
Zó jong al zó goewd; van dees dame gòn we nog veul heure, denken en hope wij!

Natuurlijk verwaachtte we hil wa van onze Lars van der Haar, mar hij kos Femme kunsje bij de manne nèt nie vur mekare krijge. Da Bèls geweld en ’t reegenweer zaate teege. De pèch en valpartije dinne d’r ok gin goewd òn. Zund zat. Twiddes waar toch wel knap.

Gelukkig won PSV saoves uit bij Ajax. Da makte vur ons de zondag wir goewd.

We zen vurbije week wir ’s unne keer nor de film geweest! Da waar vort ’n euwighèid geleeje. Ik moet zegge da ’t wel ’n por fijn uurkes in de biejeskoop ware bij ‘Good Luck Leo Grande’. Goei spulders, mooi Engels en veul humor. Toen ik nò afloop m’n pozitieve reaksie gaaf, zin onze Klaas da’t nogal ging. ‘t Waar vur hum unne vrouwefilm en ik denk da-t-ie daor gelijk in ha. Onder de biejeskoopgangers waar ok Wim ùit de Haoshoeve. ‘Ons moeder zó zegge: “houd wa ge het, vat wa ge krijge kunt en ik zal lije wa’k kan.” Da waar misschien iets vur d’n Brabantkalènder.’ ‘Ja,’ zin m’n weederhelft, ‘mar daor hurt eigelijk iets bij. Die woorde wiere orspronkelijk gezeed dur d’n aauwen Huuvender die op stèrve laag. Z’ne zoon ston bij de priester mi’t leste sakkremènt òn bed en zin: “Vòdder, nou moeste mar mee biechte da ge d’r alle jorre ’n voor bijgeploegd het die nie van aow waar.” Daorop volgde die schón gevleugelde woorde van de zweetenden Huuvender die gij nèt zint. Hij biechtte z’n ‘ploegzondes’ nie. Ge moet unnen boer verdjuu nie òn z’n laand komme.’

geschreven door: Bèt van Klaasse