2018 - week 48

’t Is zoo zuutjesòn lang onderbokse weer òn ’t worre. D’n óstewend wèijde van de week dwèrs dur oew boks en ik ha mee schrik um nog buite te komme. De mutse en wante zen hier wir ùit de kaast en we hen dikke dasse nóddig um ons èige wèrm te haauwe. Iedereen krùipt in mekare en klaagt over de kaauw. We zen dees jaor ok wel lang verwend geweest en nou is’t wenne geblaoze. Snaachs doe’k wolle sokke òn, want mi kaauw voete kan ik nie slaope.
We zen afgeloope week onzen aauwe kammeraod Cor Timmers ùit Rósmòlle verlorre. Tweeënneegentig waar ie, dus nie krèk in de wieg gesmoord. Eigelijk ware Cor en Sjaantje bevriend mi ons aauw lùi, mar toen die ùit de ted rakte, hen wèllie de vriendschap overgenomme. Cor waar unne plezierrige mins, hij waar krèk as onze Klaas geborren op de Nulandse hèij. Goewd schòtse en danse kos Cor, nèt as onze pap. Hij waar begonnen as timmerman ok nèt as Jòs de Laot. Ze kwame bèij ùit ’t ònnimmerswirreldje. Ze han respèkt vur mekare. Naauw diene en strikt irlijk. Cor kos ok mònnika speule en waar Indiëganger geweest.
Ik denk da’k m’n kleer vur mèrge mar vast gò klaor legge, want ik moet wel wa stemmig grèij òn um op begraffenis te gaon.
Bé de kapper zaat de salon op woenzeg wir vol. D’r wier geklaagd da d’r de leste ted nie veul soeps op tillevizie waar. Ammòl van die verveelende kookprogramma’s en al dieje kwats over zwarte piet. D’r waar toch niks de moeite van ’t ònzien wèrd. We kunne beeter wir kaartspeule of ’n buukske gòn leeze of vruug onder de wol krùipe.
’t Krult ’r hier op ’t mèrtplein. ’t Wier ted, want ’t is jorrelang ’n dooi zooi geweest, mar nou wordt ’r innins rontelum volop gebaauwd. Da zal veul veraandering teweeg brenge en ik denk da’t daor de kommende zommer wel ’s heel schón geworre zó kunne zen.
Onze Klaas lót nèt ’t bad vol loope en nou maag ik efkes niks doen mi ’t wòtter in de keuke, want as ik bé d’n ònrecht iets ope zet, begint ie te kwèike. Hij kreg dan innins unne kwak kaauw wòtter op z’ne kop en daor is ie niks bleij mi.
Ik heb unne schónne rooien ‘outfit’ gemakt van Chineese zéij; lange rok, sjaal, huudje, bloesje, tasje… Onze Klaas veijn ’t wè suntereklaosèchtig, mar ’t is toch mooi rood. Bé d’n bèkker ston ’n oma die vertelde da ze neij kleer moes hebbe vur ’n brùiloft in de femilie. Heur klèinzoontje waar d’r ok bé en da mènneke kiek mi veul belangstelling nor men. Toen ie z’n èige goewd vergapt ha, zin ie: ‘Oma, die mevrouw is al klaar voor ’t feest!’
Grarus, de oudste bruur van onze Klaas, is d’r nog alted. Hij hi al bekant ’n jaor geleeje te heure gekreege da-t-ie nog mar ’n por weeke te leeven ha, mar daor lót ie z’n orre nie nor hange. Hij is nog alt opgewekt en ’t is arighèid mi hum te gòn buurte. Nou ha-t-ie de lesten ted alle werkdaag iemes van de Thuiszorg binne. Daor ha-t-ie nie umgevraogd, mar da moes, want as ie viel of zoo, zó-t-ie nie mer overèind kunne komme. Zón thuiszùrgster kùmt gewoon bé hum in de kamer zitte en wijer niks. Mar nou hi Home Instead laote weete da ze nie langer mer kunne komme, want hij is as terminaal vort over d’n datum! As ge terminaal bent, mótte potdomme wel op ted doodgaon…

geschreven door: Bèt van Klaasse