week 36 - 6 september 2023  - 251 Ovveniere 2 Ad Borremans blijkt ook al geen enthousiaste ovvenier te zijn. Leest u maar wat hij schrijft:

Jan Luysterburg

Ovveniere
Toen da’k ’t nuuwe woord zoog staon schrok iek m’n eige ’n oedje. Iek docht, wa krijge we noow, wir al wir ’n aandere aondoening, ovveniere, da zal toch wir nieks te maoke emme meej ’t woord van ’n paor weeke geleeje, toen dagget oover ’t ziekenuis gieng. Want iek oj al wel mjeer gewoord oover losse niere, da was tenmienste d’n uitleg, vroeger van jeen van ooze maote. As wij iets gienge doen wa ’n bietje gewaogd was, zeej ij altij, neeje, da kan en maag iek nie doen, want iek eb losse niere. Da’s nouw al mjeer as 55 jaor geleeje dink, mar wij noeme ‘m nog altij de losse nier. Mar geluukeg gaoget nie oover de niere, ’t nuuwe woord, mar oover waareke ien d’n of. Iek oj ’t verkjeerd begreepe en nie goed dur geleeze wa da Jan bedoelde. Nouw zen iek zelluf jeelemaol ginne ovvenier en eb daor ok weinug meej. Tuis emme wij wel un ofke mar daor staon aljeen mar blomme, bwoomkes en strökskes ien. Die ouwe we wel bij, oos vrouw en iekke. Toen da wij pas ien oos uis woonde em iek ’t wel geprebeerd om ’n moestuintje aon te legge mar da was mar ’n paor jaor, want iek waor daor ginne goeie vur om ien de weer te gaon meej allerlei soorte poejer en aandere rotzooi. ’t Resultaot was da m’n errepels vol zoote meej keevers en de kwoole vol meej luis en de tematte gienge d’r ok aon omda’k daor te vuul koejstront bij gegwooid oj want da was goed zeeje ze, mar iek oj ’t motte verdunne en nie puur rond die plaante gwooje, zeeje ze lotter teege mijn. Neeje dus unne ovvenier zen iek zeeker nie, al em iek toen da’k jong waor wel bij d'n boer gewaarkt om van alles te doen zoowas bwoone plukke errebeezies plukke en pjeekes dunne, mar toen bleek ’t ok al wel datter ok ien mijn ginne boer zôôt en zen iek mar tiemmerman geworre en daor waor iek wel vur bekwaom, want da em iek vur de rest van m’n waarekzaam leeve gedaon, meej vuul plezier.

Of Peter Borremans een fanatieke tuinder is, valt eigenlijk uit zijn bijdrage niet op te maken, maar ik heb de stellige indruk dat dit ook bij hem niet het geval is. Peter heeft deze keer zo veel aangeleverd, dat het niet in één envelop kon. Maandag vielen er dus twee enveloppen met inhoud bij mij op de mat. Natuurlijk kunnen wij dit niet allemaal plaatsen, maar ik begin met zijn persoonlijke verhaal:

'Iek gaon aon de lezers wir vertelle oover m'n of, want de Lösterbörg blijft daor oover bizzeg. iek eb 'n vur- en aachtertuin, waor gras op staot. As 't wjeer mee zit, dan rij iek 't gras af. Rechts van munne oprit staon wilde plaante. Ien de aachtertuin staon liengs rododendrons en rechts wilde plaante. Aachter 't groene ek staon ok nog plaante. Van m'n oprit en aachtertuin maokt ok m'n buurman en z'n vollek gebruik van. Dit mag, omdat 't bij de notaris ies vastgeleed. Dus wij ebbe geen rijdende rechter nodig.

Iek eb ok nog potte en potjes meej plaante vur en aachter staon.'

Peter vindt het kennelijk niet prettig, dat het deze keer alweer ging over een 'plattelandsonderwerp'. Hij moppert daar in elk geval flink over. Zo schrijft hij bijvoorbeeld:

''t Allerjirste woord van de Lösterbörg was lent, en toen begon 't oover de buiten. Laot vrouwke Enny mar wir meej 'n nieuw woord komme.' Ik zal het haar voorstellen, Peter, maar ik ben bang dat ze zal antwoorden: 'Daor begin ik nie aon, wur, 't is jouw rebriek en nie die van mèèn.' Maar we zullen zien.

Deze rubriek wordt ook buiten Woensdrecht en Halsteren gelezen en soms krijg ik dan ook reacties uit Oost-Brabant.

Riny Boeijen uit Berghem reageert als volgt:

'Ik heb minder goede herinneringen aan dat heuven, zoals wij dat noemen. Niet aan het heuven zelf, want daar had ons pap ‘n mènneke vur ingehuurd. Maar aan de eindproducten, want de bemesting kwam uit d’n beerput dus zat er af en toe nog unne reep pleepapier tussen de sloaiblaadjes.'

En Cor Swanenberg uit Berlicum schrijft:

'Wat ik vergat te zeggen is dat het me tegenvalt dat er in de jongste rubriek zo negatief over de werkzaamheden in d'n hof geschreven wordt... Ik heb dat altijd heerlijk gevonden en nog steeds. Ik zou onzen hof voor geen goud willen missen. Hij komt in mijn wekelijkse rubriek door het jaar dan ook herhaaldelijk aan de orde.

Hoe is dat voor jou zelf eigenlijk?'

Ja, daor vraog t'ie me wa! As kind woonde n'ik in 'n klèèn öske meej n'n grwoote n'of. Oons vaoder verbouwde daorin alderlaaj groentes, errepels en rog. Dikkels moes ik ellepe, vurral in de peeriejoode da te spazzies en de bwoone nor de vèèlieng moesse. In de schoolvekaansies ielep ik ok dikkels bij 'n'n boer of tuinder, om wa te verdiene vur op m'n spaorbaank-boekske. Toen ik getrouwd was ad oons vaoder dikkels vusteveul groentes, dus ik oefde nie mir bij m'n èège te ovveniere.

Tot volgende week!

Geschreven door: Jan Luysterburg