week 33 - 16 augustus 2023  - 248 Ovveniere Kuijerpadje (het woord van de vorige keer). We beginnen deze keer met Ad Borremans, die duidelijk een liefhebber van wandelen is:

Jan Luysterburg

'’n Kuijerpadje ies ak ’t goed eb ’n padje dat eigeluk gin ofiesjeel padje ies, mar da wel vuul gebrökt word om ’n stuuk af te snije tusse twij weege. Mar iek noem ’n kuijerpadje ok zoow amme gaon waandele, oos vrouw en iekke, en ’n vast rondje lwoope. Zoow emme wij tefrente kuijerpadjes van ’n kieloowmeeter of 5 tot aon 15 kieloowmeeter toow. Ties mar net oevuul zien damme emme of oe dagget weer ies, welluk padje we neeme. Ier ien de burt kunde best goed waandele op ruustege weege en agge wult ziette zoow ien de vrije netuur. 

Ok as wij op vekaasie zijn gon wij daor waandele. Wij zitte dikkels ien Grieken- laand op ’t eiland Samos en daor doen we da d'ok. Mar om nouw te zegge ondaanks we daor al mjeer as dartug kjeere gewist zen, damme daor dan ooveral de weg weette das nie waor. Daor kwamme we vlijjaor aagter, op de kaort ojje wij gezien datter daor ien ’n bos ’n taverne stieng en daor wouwe wij nor toow. Wij ojje daor ien de burt ooze n’autoow weg gezet en gienge op pad, d’r stieng ’n bördje meej ’n pijl die wees welleke kaont we op moesse lwoope. Da was ok mar ’n smal kuijerpadje en gieng gelijk ’t bos ien en bewoorluk bareg op. We waore al zouw ’n uurke of twij op pad en zooge nog steeds ginne taverna staon. 

Wa doen we zeej oos vrouw, gon we trug of gon we dur, dur lwoope zeej iek want iek kreeg onger en dörst. Nor nog zeeker ’n uur gelwoope temme stieng er ’n bördje taverna dreej kieloowmeeter. Dus nog ruim ’n alluf uur lwoope. Toen damme daor dan eindeluk aonkwaame liep ’t al teege d’n avud en waore wij dur da moejlukke kuijerpadje ook gèèf moej geworre. Wij emme daor wel lekker gèète en gedronke en zooge d’r teege op om trug te lwoope oover da padje , nor ooze n'autoow. Mar wa wou ’t geval, neeve dieje taverna, daor boove liep bealve da kuijerpadje ok gwoon ’n aarde weg nor toow, da wij nie wisse. De vrouw van die taverna ed oos toen meej d’r autoow trug gebrogt nor ooze n’autoow, da’s was aagteraf mar vijf menuute rije.'

Alweer een vermakelijk verhaal, Ad!

We gaan door met het verhaal van Monda van Diesen:

'Beste Jan, Dat is een mooi onderwerp. Ik zal eens vlug van wal steken.

Kuieren, wat een zalig woordje : kuieren, met de handjes op de rug…….. Da liejke kende gullie toch wel zeker? Da was van Toon Hermans. En oep ‘t end ziengt’ie: kuieren, c’est tous!

Kuieren, da doe’de mjeestal agge wa d’ouwer wurd, want dan lwoopte nie zo vlug mjeer. En as oeuw kienders pas kunne lwope, dan moette ok kuieren. Én agge vekjering ed, dan kuierde ok. En toen oie wai toch zo’n mwooi kuierpadje!

Ien de Trambaon ier in Ostrecht. Da was een smal pad mej aon werskaante bwome en struikgewas. En die bwome waore jelemaol naor mekaore toegegruujd Het was net un groene boog. Ge liep as het waore dur un groene laon. En af en toe dan stonge we ies un tijdje stiel om naor al da mwoois te kijke…….

Toen mun oudste zeuntje een jaor of vier was gieng iek mej um een bietje kuiere ien de mwooie padjes ien het bos. En ok om foto’s te trekke. Toen ze klaor waore gieng iek ze vol trots laote zien bai oos thuis. Mar oos ma zee: “ Maar Monda , zeide gij jelemaol alleen mej da manneke naor ut bos gewiest? Da moette niej mjeer doen wur. “ 

Nou moet iek vanwege mun ouwerdom van eiges kuieren en ok nog mej un waandelstok. Mar a’k mej mun rollaor zen, dan kan iek nog goed uit de voete. Dus meese agge wa moeilijk lwoopt, kwoopt un rolllaoter en ge kun wer gaon kuieren.

Het nieuwe woord
Meej ovveniere bedoel ik: in de n'of bizzeg zèèn. In de dörpe emme de meense dikkels bij d'r uis nog 'n lap grond, waor ze op kunne 'boere'. Aachter 't uis worre dikkels alderlei groentes getjeelt en ok errepels en rog. Vur 't uis staon in de reegel de blomme. Neffe n't uis kon alle tweej.

As ik trugdenk aon de blommetuin van oons vaoder (of was ie van oons moeder, want oons vaoder zette daor liever aarte n'en bwoone?), dan mot ik aaltij wir 'n bietje lache n'in m'n èège. Oons vaoder zaoide de blommekes aaltij mitte lent in kèèrsrechte rijkes. Dan kon ie 't vuil beeter wieje.

Vroeger was 't ok jeel normaol om tuis t'ellepe in de n'of. Da wier oew al jeel jonk geljeerd. Dikkels giengde in de schoolvekaansies ok nog ellepe bij n'n boer of n'n ovvenier. Dan konde wir wa sentjes verdiene vur in oewe spaorpot.

Doede gij nog wa d'aon ovveniere? Of deejde da vroeger mar nouw nie mir? En wa doede in oewe n'of: groentes of blomme?

Uw reactie op het nieuwe woord is tot en met dinsdag 22 augustus 2023 van harte welkom op het bekende adres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Ook als u nog nooit heeft gereageerd. Aarzel niet langer en schrijf naar de lezers en mij wat er op uw hart ligt. 

Tot volgende week!

Geschreven door: Jan Luysterburg