’n Adam en Eva, die hadden haast niets,
geen huis of geen haard om te branden,
ze maakten hun bulletjes van zomaar iets,
alleen, zonder hulp, met hun handen.
Ze hadden geen zorgen,om eetwaar of drank,
het voedsel viel zo uit de bomen,
belasting kwam lang naderhand, godzijdank,
het luchtruim was hun onderkomen.

’n Eeuwigheid later is er veel te veel,
ondoenlijk om te selecteren,
alleen krijgt nou niet iedereen nog z’n deel,
’n fout in het distribueren.
Voortdurend is er ’n boel volk op de vlucht,
op zoek naar zo’n lustoord van heden,
maar waar vind je nou nog die hemelse lucht
en sfeer van ‘t oude Hof van Eden.