Dankbaar

Dweilen in ons mooie stadje,
van ’t Spui’uis tot d’n Am.
‘k Eb ‘r veul aan motte denke,
vanuit m’n bed in Rotterdam.

Ik ad Nol Leys graag zien soleren,
mè z’n pratje op ’t biljart.
Daddik dat eb motte ontbere,
ging mijn echt wel aan m’n art.

Da’k ’t Dweilbandfestival moes misse,
dee mij netuurluk éél erg zeer.
Ik ken ’t zellef aast nie gelòòve,
’t was dees jaar m’n ellefde keer!

Enk Witjes nam de fakkel over,
ij is ’n bekwame vent.
IJ kwam mij nog spesjaal bedanke,
want ik schreef dees jaar nog ’t reglement.

Zellefs d’n Òòg’eid is mijn wiste begroete,
met de Voorzitter en ’n and’re boer.
G’ad ze motte zien, al die Rotterdamse snoete,
van Vastenavend snappe z'ier gin moer!!

Ge mot die brieve bove m'n bed zien ange,
ge wit echt nie wagge ziet!
Ik wil oe dèèrvoor graag bedanke,
gelòòf mar da'k dèèrvan geniet.

Uit die veule lieve wense,
put ik elke dag weer kracht.
Dèèrom zeg ik: “Beste mense,
fijn dagge aan mijn et gedacht”.

Tenslotte wil ik oe nog iets belove:
revalidere ga nie vlug,
maar ik kom deze slag te bove.
Volgend jaar ziede mijn weer trug.

©2024 Paul Asselbergs