In alles zit muziek

Herkent u dat? Je boekenkast eens even wat beter bekijken? Dan denk je toch wel eens bij jezelf: ‘moet ik die boeken en al dat andere leesvoer allemaal bewaren, en zo ja, voor wie? Ik heb heel veel bewaard, maar ja, ik heb vroeger op de bewaarschool gezeten en kan dus moeilijk iets weggooien.

En hoeveel albums en ordners ik over mijn hobby’s, scholen en loopbaan tegenkom! Daar zou ik wel een paar boeken over kunnen schrijven. Lezingen en toespraken met vooral veel humor en woordspelingen. En dan noem ik ook nog die vele fotoalbums. Ik zag in een album een foto van een jong Paultje dat viool speelt. Ik wilde eerst cello leren spelen. Ik dacht namelijk: ‘dat heb je al half onder de knie voordat je er mee begint’. Mijn muziekleraar Harry Stalpers raadde mij aan om vioolles bij hem te nemen. Dat ging ik doen, ik was al 9 jaar. Ik heb heel veel jaren les van hem gehad. Ik kreeg van mijn ouders een mooie viool. Stalpers legde me uit, dat een viool wordt gemaakt van grenenhout. Ik zei tegen hem: “Oh, ik dacht van jammerhout!” Een muziekvriendje van me koos voor piano. Bij hem staat nu thuis een vleugel. Een van de redenen van hem om voor piano te kiezen i.p.v. viool was: op een viool kun je geen glas bier zetten, op een piano wel. Die eerste jaren viool studeren waren niet makkelijk, en ook voor mijn familieleden was het niet om aan te horen. Het leek soms op de Notenkrakerssuite, maar dan anders. Daarom studeerde ik heel vaak op de wc. Ik was meer een pleefiguur, maar het kwam allemaal goed. Ik speelde later bij Jacob Obrecht, en in het BOV-orkest, tweede viool. Eerste viool kwam pas later. 😉 Aanvankelijk wilde ik in muziek doorgaan, maar het liep allemaal anders. Genoeg stof voor een volgende column. Maar……… de foto’s heb ik gelukkig nog.

Hij wil nu nog graag een wolf hebben. Zeven geitjes heeft hij al. 

©2023 Paul Asselbergs