Koosje schrijft 2023
Met de muziek mee
Met de muziek mee
Deze zondag toog ik met broer en schoonzus naar de tentoonstelling van de 75-jarige harmonie in Alphen aan de Maas. In de afgelopen periode hebben de muzikanten uit Alphen en Dreumel de handen in elkaar geslagen, ze vormen samen één muzikaal geluid.
In mijn jonge jaren, toen ik nog dons op mijn benen had, meldde ik me aan bij de drumband in Alphen, ik wilde graag net als mijn buurmeisje Francien het drummen onder de knie zien te krijgen. De dirigent van de club gaf ons beiden stokjes mee om thuis te oefenen. Op de ijzeren plaat van de waterput oefenden we in ritmisch slaan met de drumstokjes. Het tikken van de drumstokjes klonk heerlijk op dat ijzer, maar het was niet gelijk. Francien sloeg er in de maat op los, ze is iets verder gekomen dan ik. Ze kreeg ook het trommeltje. Ik niet. Ik zag Francien tijdens de tentoonstelling op een foto terug. Haar plezier spatte er vanaf.
De expositie verraste me. Veel oud dorpsgenoten kwamen op foto of film voorbij. Met aandacht drummend, toeterend of blazend met bolle wangen. Heel wat jongeren kregen door de tijd heen de muziek met de paplepel ingegeven. In de dorpen zie je dit fenomeen nog steeds. Hier in de stad zijn er de muziekscholen waar je een instrument leert bespelen. Samen muziek maken doet wat met je, of je nu in een drumband, fanfare of bij een koor zit. Muziek verbindt, het zorgt voor een stukje cement in in alle lagen van de samenleving.
De rondgang langs de foto’s en krantenartikelen liet een grote stroom van muzikanten zien. Op de foto van 1950 zie je de fanfare St. Lambertus. Uiterst links oprichter, burgervader en dijkgraaf Johan de Leeuw. Naast alle functies was hij ook dirigent. En uiterst rechts zie je een beeld van mijn vader, terwijl hij op de tuba blaast. Nu hoor ik jullie zeggen, hij was toch jong al kaal. Dat klopt, maar de leden hebben feesthoedjes op. Welk feest er was weet ik niet, maar de tentoonstelling in ogenschouw nemend rukte de fanfare en drumband wekelijks wel uit voor een festiviteit, een jubilaris of een feestdag.
Tijdens de expositie hoorde ik dat mijn vader soms rechtstreeks, gehaast na het melken van de koeien, aansloot en snel een nette broek over zijn werkbroek aandeed. Ik herinner me dat hij na terugkeer van een oefenavond of optreden de tuba uit elkaar haalde en uiterst nauwkeurig de onderdelen schoonmaakte.
Maar het meest bijzondere was voor mij een oude film. Ik zag mijn vader lopend met de tuba voorbij komen. Een levend beeld. Daar werd ik even stil van.
Foto @ Werkgroep historisch Alphen aan de Maas