week 32 -2015

Ons Bèt èn ikke dinne nor Valkeswird um daor op de fiets te gòn geniete van de Malpie, de Groote hèij èn ’t Linderbos. Natuurlek zó ons pleisterplòts de Achelse Kluis worre. Ès wij dan same fietse, moete we alt reekening haauwe mi d’n ‘aksieradius’ van ons vrouw. Nò dèrtig kielemeeter op d’n hogste stand moet ’r neijen illektriek tusse de wiele gelaoie worre. Gelukkig vond ik bé de Kluis ’n aauw stopkontakt dè nog werkte…
Tien èn Ant ware deeze keer nie mee, die vuulden d’r èige geroepe um mee te doen òn ’t ‘KBO-fietse’ van Roi èn dè hen ze geweete! Ze waren amper vertrokke of d’r laag al ’n vrouwke mi d’r fiets tege de grond. Gelukkig niks gebroke; enkel unne zeeren èllenboog. ’n Èindje wijer kùmt ’r inne op zónne neijmóddese step èn reijt ’n vrouwke van de groep òn. Die belandt mi d’r kont in de sloot tusse de brannittele. Ze brocht ’t ’r wijer rillek af. Vur ’tzèlfde gèld kunde mee de ziekewage bèlle. Goei waorschouwinge, mar nog ginne kielemeeter wijer let ’r een van die fietsende dames wer nie op èn rakt unnen teegeligger! Ok zé gi te heuj èn kùmt wonder bove wonder mi de schrik vreij. Wè schramme dè’s alles… Ge wit dan onderhand wèl mi wèffer fietsers ge onderweege bent...! Eigelek is’t ’n mirakel dètter nog nie meer ongelukke gebeure… Ge ziet zón klocht van twentig, dèrtig man wèl vur oe. Veulste groot. ’n Geel hesje veurop èn ’n geel jèske aachteròn èn wètter tusse zit, mar kleppe èn klètse èn nie oplette. Ze denke dèsse d’n hillen weg vur d’r èigen hebbe èn ze hebbe d’r gin belul van hoe smaol ’t fietspèdje is.… Nee, zón filefietsgedoe is gin goei idee. Natuurlek gunne wij ons leeftijdgenote ’t plezier, mar groote groepe aauw minse op de fiets kort bé mekare, dè is vraogen um ongelukke. Ik snap ok nie dè Tien èn Ant daormi geschorre kunne zen. Ik ha van hullie meer verstand verwaacht. Hoewèl….
Ès wij mi onzen vierre gòn, verleup ’t nie alt vlekkeloos, zoowès ge wit. Onderlest zen die twee dooka’s van ons nog verdòld onderweege nor Roi. Èn ’t wordt ’r òn de mannekant ok nie beeter op. Tien reijt de lesten ted steeds vurrop zonder um te keijke. Die neij fiets van hum is eigelek kèij-asociaal. Hij zet ze op ’n hoog verzet èn ge ziet ’m al mee wegreije van ons gruupke. Hij zi dè zunnen neijen ‘bike’ nie ligger kan… Lót ie ons ammòl nummers van de knooppunteroute opschreijve èn dan fietst ie veurop nor de uurste beste plòts die in de goei richting gi, zonder de route te volge. Zoo kwame we ’n por kirres op lilleke groote weeg terèchte. Toen ik ’r iets af zin, reageerde-n-ie mi: ‘Wè gift dè nou!?’ ‘Nou ès ik gèire in de ùitlaotgasse fiets, dan vat ik de knaalweg bé-j-ons wèl,’ greens ik trug.
‘Ik hoef hillemòl niks te doen,’ ruupt ie triumfantelek. Nou, zón fiets wó’k nog nie vur niks! ‘Ik haol hèndig honderd kielemeeter zonder op te laoie,’ schùpt ie op over z’n accu. Mar wanneer zulle wij nou toch honderd kielemeeter op innen dag reije mi onze tweewieler! Tien kreeg van Ante terècht op z’n kloote èn um ’t goewd te make hi-t-ie nou beloofd bé ons de heg vur niks te komme knippe…! Mar um op ons fietse trug te komme: Nò dèrtig kielemeeter begint ons Bèt te klage over unne zeeren bòjem… Die moet dan hognóddig op unne stoel kunne zitte èn dan moet ze same mi heur fiets ‘òn ’t infuus’. Zèlfs bé’t Kurhaus kreeg zé’t pas geveegd um ’n buitestopkontakt te benutte. Daor ston unne lakei te poste òn de deur èn ons vrouw zaag ’n stopkontakt aachter hum. De ons aachtermekare vraoge um op te meuge laoie! Strant wánne! De ‘livreier’ die zón vraog nog noit eer gehad ha, moes efkes naodenke. Toen zin ie: ‘Van mij mag ’t!’ We hen d’r ’n foto van gemakt, want anders geleuf ’t gin man.
Kik, dè oplaoie hurt bé-j-ons bé de romantiek van de fietspauze. Ge wilt nie geleuve hoe vindingrijk minse in de horeca zen um oe te hèlpe èn wè ze ammòl doen um ons op ’t terras te haauwe! D’r is oit kèrstverlichting vur opgeofferd! Vur de terrasse in de buurt is dè nie nóddig. Wij streijke wèl ’s neer bé de Poeling, de Silva, de Blaow Sluis, de Laachende Vis, de Villa, ’t Vosje, de Prins, d’n Driehoek, de Leijgraaf… Ja, ès ik dè opsom, val ’t men ok op dè we èrg veul pleistere. We komme dik volk teege dè ok gèire ‘ravitailleert’ èn buurt. Ès ons vrouw erres goewd in is, dan is ’t in kontakt make. Ès ze nou nog ’s kontakt kos verbreeke..!

geschreven door: Klaas van Bètte