week 22 -2015

Schreijft nou ’s unne keer ècht pozitief over men,’ klaagde Tien hier onderlest wir. ‘Tja, dè zal natuurlek nie meevalle,’ riep ons vrouw, ‘over iemes die dik negatief is tot aachter de komma, kunde toch kwèllek iets goeds gòn schreijve, want dan geleuf ’t gin man mer!’
Daor zaat wè in, docht ik, mar ik zót wèl ’s unne keer wille probeere, zin ik… Ik zin d’r nie bé wanneer. Misschien op d’n dag van de misvatting, docht ik, want die zó d’r ok wèl vort zen.
Ge het hier al unne meulendag, unne fietsdag, unnen dag van de zon, van de aarde, van de arbeid, van ’t boek, van de wirreld lepra, wirreld diabetes, wirreld diarree, wirreld parkinson, wirreld alzheimer…, de wirreld wòtter dag, d’n dag van ’t gezin, van de boerre, van de fijnpruuvers, van de sikkretarèsses… Die van de maitresses èn aauwbètte kan nie wijd mer weg zen. Misschien dè’k ’t ‘positief-Tien-perspektief’ zó kunne kombineere mi ’n slijmerig stukske ès misvatting op d’n dag van de vriendendienst! Ik zin ’t nie, mar ik begos ’r wèl over te bruuje.
Mar iets hil anders: ons Bèt èn ikke hen unne bezunderen boottocht beleefd in D’n Bosch. Nee, nie op de Diest èn nie van de Kring. ’t Hiet ‘Vaore mi Vincènt’, is ’n idee van DichtSlamRap, ’n arrangement van Vestingfietse èn ’t gebeurt op de Dommel! We ware gevraogd um nor Bastion Oranje te komme òn de Zuidwal. ’t Waar ècht unne gaauwen aovend. Prachtig weer, schón gedichte, mooi zangeréske èn jong dichters èn ’n heel bezunder sfeer. De dichters èn zangeres ware d’r op de opening zèlf bé; de kommende weekends kunde ze via de geluidsinstallasie heure.
‘Daor zit d’n bùrgemister van Boksel… Dè wij hier toch mi al die dèftighèid vur gevraogd zen,’ smiespelde de ons tevreeje. We ware mi twee geruisloos boote onderweege in de richting van Vught. D’r zaat unnen aalscholver z’n vleugels te dreuge op nog ginne meeter afstand èzzof ie bé de organizasie hurde. We vergapten ons òn de jong donsbùllkes van ènde èn meerkoete, òn de bloeiende geel lisse, botterblomme, ’t fluitekruid èn de margriete. ‘D’n Bosch is d’n innegste stad wor zón prachtig natuurgebied bekant grènst òn ’t cèntrum,’ mèldde onze gids. Hij hagget, over de vistrappe, de Vughtse forte èn over Frederik Hendrik èn ’t Beleg van Den Bosch. (‘Dè beleg kan noit dik geweest zen,’ grapte ons weederhelft.)
’t Waar tusse de gedichte èn muziek stil op de boote èn dè kwaamp umdè alleman onder d’n indruk waar. Onze stuurman Nicky, kunstschilder Henk èn bedenker Marcel han terècht schik in ’t suukses. Zeeker umdè d’r alt kniesorre zen die zón neij initiatief mee af wille schiete. Zoo van ‘Vincent èn D’n Bosch!? Hij is noit in D’n Bosch geweest!’ (Ik geef hier mar efkes de uurste reaksie van Tiene ès vurbild… Èzzof hij zó weete wor Vincent oit geweest is…) ‘De link nor D’n Bosch is hèndig zat te make,’ zin Henk. ‘Ge hoeft mar te denke òn z’n zes schildereije in ’t Noordbrabants Museum èn ge kekt hier mar in de rondte, ’t Brabantse platteland dè Vincent geïnspireerd hi.’ ‘Ja, dè kosse we Tiene wèl ’s mooi op z’n vesje spaowe ès ie hierover wir iets negatiefs te mèlde ha… Èn toen drèijde d’n boot trug nor de stad èn zin onze gids dè-t-ie docht dè Van Gogh dees blik op de horizon rond D’n Bosch toch ok wèl oit gezien zó hebbe in z’nen Helvertsen ted. Ongeleuflek, die schón ‘sky-line’! De kruiskerk, de Sint Jan èn de Sint Jacob piepte boven ’t bloeiend broeklaand èn d’n blommendijk ùit! We voere trug dur de natuur op z’n moist èn we luisterde dè’t ’n lust waar. ‘Zoo ziede D’n Bosch toch hil anders,’ verzuchtte ons beeter helft voldaon. Ze kreeg ’n zèkske zonneblomzaod mi ’t opschrift ‘Dat gaat naar Van Gogh toe’ èn waar zó bleij ès ’n klèin jong. ‘Wè toepasselek! Gin man hitter oit moier zonneblomme geschilderd ès Van Gogh,’ stelde ons Bèt vaast. Nò afloop ston d’r wijn klaor, want d’r moes gedronke worre op de neij ondernimming! Èn um alles in stijl af te ronde, kreeg alleman ok nog ’t buukske mi de neij gedichte over Vincent. ‘Ammòl tekste over z’n leeve, z’n kunst èn klurre! Dè hij 125 jaor nò z’nen dood zoo geëerd wordt, hi-t-ie toch noit kunne denke,’ mènde de ons. ‘Nee,’ gaaf ik heur gelijk, ‘Nuenen zal d’r grif sjeloers op zen!’ ‘’t Waar heel Vincentikoos!’ zin de ons die nog wèl ’s ’n èige woord wil bedénke ès ze erres van onder d’n indruk is.
’t Ha mar ’n uur geduurd, mar ’t waar ècht de moeite wèrd. Ès de zon wil meewerke, is ’t ’n magisch uur... ‘Vaar wel Vincent’ is ’n prachtige opmaot vur Jeroen Bosch 500!

geschreven door: Klaas van Bètte