week 34 -2014

Dees jaor han we mi Tiene èn Ante 'n lang fietsweekend in Zuid-Holland. Wij telle daor alt op, want we hen gegarandeerd veul schik, al zó't alleen mar zen um 't gestèchel over de moiste roetes. We han 'n luuks hotèl geboekt vur vier man èn ge zult noit geleuve hoe goeiekoop dè waar. Zóiets sprikte wèl mònde tevurren af èn 't is alt unne gok wè't weer betrèft, mar wij hen de leste jorre zó dik geluk gehad dè we gerust boeke èn zonder pèrrepluuj of iets op stap gòn.

Vol goeie moed vertrokke we nor Zoetermeer, want d'r ware wir prima daag in 't vurruitzicht. Mennen tomtom hi nogal 's nukke, mar deeze keer wees ie ons in inne keer nor de Gaauw Tulp. We ware d'r vruug èn wón onzen ùitstap optimaal gebrùike. Bé't hotèl de fietse d'r dus ùit èn mee tusse de wiele over Voorburg nor D'n Haag èn Scheeveninge. Ant ha gezùrgd vur de picknick onderweeges. 't Waar ammòl zonnig, lèkker èn goewd. We drùlde dur de duine nor de zee èn òn wirskante stonne de duinreuskes al mi groote roozebottels te pronke. "Kikt hier toch 's, wè'n schón èrdbizzumme!" riep Tien onneuzel.

In Kijkduin kosse we nerres gin oplaoipunt vur ons fietse veijne, tot ober Dave op d'n boulevard ons verwees nor de mallemeule van Moniek. Die ha 'n stopkontakt, zin ie mi overtùiging èn wij twijfelde of ie 't sirrieus bedoelde. Mar 't waar wèl zoo. Moniek kwaamp ùit Brabant! De fietse òn de stroom. Ze hoefde d'r niks vur te hebbe, mar ès we mèirge trugkwame, wó ze wèl 'n ijsje. We viete 'n por pilskes bé Dave die ons de goeie tip gegeeven ha èn genote van de zee.

We dinne saoves nor Simonis òn de Scheeveningse have vur 'n goei porsie vèrse vis. Daor kregde zóveul dè ge 't alleen nie op kunt èn dùrrum doen wij mi tweeje van een gerècht. We bestelde 'n ekstra burd èn bestek. Toen 't dienstmèidje mi de vùrke èn messe òn kwaamp, moes Tien mèlde dè al dè eetgrèij nie nóddig waar, umdè wij same toch al vort mi een gebit dinne...

Wij drùlde saoves voldaon dur D'n Haag trug nor ons bed in de Gaauw Tulp. "Zeuventig kielemeeter dur de zon gefietst," knoorsde de ons tevreeje. We vieten op 't hotèlterras ons welkomsdrankje vur we nor ons kamers gonge. Ant ha 'n fles wijn meegenomme die ok nog op moes. "Dè's stèrk," zin ons Bèt, "onze Klaas hi krèk zón fles bé'm." "Dan zen we al twee aovende onder de panne," stelde Tien vaast. 't Wier 'n prima afsluiting bé Ante èn Tiene op de kamer. Zèllie han vur iets nao gezùrgd, ok nog! Wij han koffiezetapparaten op de kamer. Ant kos de koeke nie ùit d'r verpakking kreijge. Ze ha al 'n por kirres vergeefs in de sellofaan gebeete. Daor kwaamp Tien mi z'n Zwitsers mes op de proppe. Toen ie mi de verpakking zaat te frotte, zin ie: "Dè doen ze vursprès zoo..., dan snoepe die aauw krùiers krèk ès wij nie zó veul."

D'n twidden dag zón we 't op Hoek van Holland in haauwe èn dan zoo over de duine via de neij fietsroete nor umhog. In Kijkduin zón we bé Monieke 'n ijsje gòn brenge èn ons fietse wir òn 't infuus legge. Tien ha op de kaart gekeeke èn alle meugeleke plòtse opgeschreeve die we deur zón kunne komme. 't Weer waar nog wèrmer èn moier ès d'n dag d'rvur. Èn 't landschap rond Delft overviel ons umdè't zó schón waar. Delfgauw, Schipluiden! Tien zaat te vertelle dè-t-ie 't zó schón vond um dur plòtskes te komme die-t-ie nie kende. 't Gaaf eigelek niks al reeje we 'n èindje um, ès 't mar mooi waar... Mar innins kwame we bé 'ne smalle strook langs unnen drukke weg èn daor wó ik vanaf. Ik viet d'n uursten afslag nor 't Woudt, 'n prachtig fietspad dur 'n veerijk landschap. Ik wies dè we de goeie kant opreeje, mar Tien waar d'r tèij um, want diejen drukke weg daornèt gonk nor De Lier èn Hoek van Holland...èn God wies wor we nou terèchte kwame! 'Mar, mar,' docht ik, 'daor hedde'm mi z'n ingeborre kompas...' 't Kos nie veul leije. Tien waar nie te spreeken over men, mar ok nie over z'n fiets. Ik heb al dik afgegeeve op die goeiekoope fietse van hullie, mar ik heb noit meegemakt dè d'n eigenaar daorover meeklaagde. Ze laoide slècht op èn dinne d'r te lang over... Nog gin tien minute lòtter fietste we dur De Lier (!) nor 's Gravezande èn Monster. Daor liep de neije gruune fietspad boven over de duine. Prachtig! Links keeke we op de Zandmotor die daor 'n hil neij wit strand lót groeie wor wij nie op ùitgekeeke kwame! We ware zoo bé 'ons' Moniek die d'r ijsje kreeg. We zate wir òn 't strand èn ware pas halfweg. Toch han we 't gevuul dè we al daag onderweege ware...

geschreven door: Klaas van Bètte