week 47 -2014

D'r zen vort aauw minse die veur op d'r lijf laote tatoeweere dè ze nie gereanimeerd wille worre. Ik ken d'r zat die zón tatoewaazje zeeker nie willen hebbe, mar ons Bèt denkt 'r nou ècht over um zóiets stoms te laote doen! Ge haauw 't toch nie vur meugelek... Ze hitter plòts zat vur, daor nie van, mar ze hi kennelek nog steeds nie in de gater wèffer rotzooi ge daormi in oew lijf hòlt. Gelukkig kreege wij hier van de week bezoek van unnen bevrienden dokter èn daormi he'k 't onderwèrp òngesneeje. Mar uurst moe'k vertelle wènne flater we al mee bé't begin gemakt hebbe. D'n aauwen dokter is nog gewend um smiddes 'op sociëteit' te gaon in de stad èn dan drinkt ie gèire 'n borreltje. Vandaag waar ie mi z'n vrouwke nor ons toe gekomme èn eigelek wó-t-ie toch wèl 't gebrùikeleke hartverstèrkerke dèttie op deezen ted gewend waar te pruuve.

D'n dokter kreeg dus z'n vloeibare versnapering. Mar bé-j-on ha de fles van Hooghoud al jorre in de koelkaast geleege; gin man dronk schenbaar nog sneevel. Ik waar eigelek wèl bleij dè'k eindelek wir unne klant vur deeze stèrken drank ha èn ik schonk unne schónnen borrel tot de nok toe vol. D'n dokter nipte òn z'n glèske, smèkte bedachtzaam èn vroeg of ik d'n drank èiges ok nog oit gepruufd ha. Ik zin irlek dè dè wèl lang geleeje waar. 'Pruuft 'm dan nou mar 's," zin ie teege men èn dè din ik. 't Waar gerdomme gekoeld wòtter in 'n sneevelfles! 't Rook wèl licht aromaties, mar 't waar zeeker gin sneevel mer te noeme. We sloege 'n modderfiguur. 'Gordjuu,' docht ik, "dè hi diejen Tien ons wir gelapt èn dè zal zeeker zoo zen, mar misschien is't zó lang geleeje dè-t-ie 't èiges nog nie mer wit. Mar d'r ister mar inne die alt zón rottighèid ùithòlt èn dees is hum ècht wèl op 't lijf geschreeve. Gelukkig han we nog aander flesse mi èchte sneevel in de kèlder. Daor gonk ik dus mi in de weer èn die pruufde-n-ik mar efkes vur de zeekerhèid. D'n Bols waar gelukkig ongeschonde ùit de strijd gekomme èn d'n dokter waar tevreeje.

Nee van tattoes èn diejen onzin moes ie hillemòl niks hebbe, liet ie weete, want 't waar allennig mar riskant èn hij ha d'r de schónhèid noit van in kunne zien. Hij besloot mi 'n por wijs woorde: "Ès de minse ècht nor Gods bild en gelijkenis geschape zen, worrum zón d'r dan nog tattoes èn piercings òn te paas moete komme!?"

Hij ha vruuger nog bé't koor gezonge, zin ie èn hij waar d'r nou nog alt bé. "Toen ik 35 jaor geleeje bé ons kerkkoor gonk, waar ik de jongste... èn nou ze'k 't nog!" zuchtte-n-ie. Hij telde wèl op 't Ceciliafist dè d'r ònkwaamp, want zeg, dè ze dan schik han. 't Vrouwke van d'n dokter waar pas nor 'n begraffenismis geweest. Toen ze thuiskwaamp, ha d're mins gevraogd hoe 't waar "D'r waar niks òn," zin ze, "d'r wier nie ins geschreuwd!" Dè din ons Bèt òn 'n wefke ùit hullie buurt denke dè nor de kerk waar geweest èn hil verkoud waar thuisgekomme. Ze kreeg 't zó èrg te pakke dè ze d'n dokter moes bèlle. Die ha heur onderzocht en gevraogd wor ze d'r ziekte gehòld docht te hebbe. "Bè, dè kùmt dur dieje verdùlde pestoor van ons..., die ha wir niks òn!" "Ze bedoelde dè-t-ie ùit zuinighèid gin kachel stókte," verduidelekte ik ten overvloede.

Ant èn Tien kwame hier van de week òn èn ge zul 't nie geleuve, mar Tien begos mee over tattoes èn 'nie reanimeere'! Ant hiel d'r èige nogal gedeisd,vond ik. Wè wógget geval! Ze ha 'n tattoewaazje laote zette! Jawèl hoor; ze ha ok geheurd over vrouwe die dè op d'r borst han laote graveere. Dus zé ok, um d're mins te verraasse zoogezeed. Nou, toen Tien dè hurde èn zaag, waar de kiet te klèin. 't Èrgste van gelijk waar dè't 'r niks van klopte, ok nog. 't Is 'n bekend gegeeve dè d'r nogal wè van die huidschreijvers nie al te stèrk in d'r taole zen èn denkelek ha Ant wèl unnen heele goeiekoope dislektiese tattoeweerder gehad, want bé heur ston nou bove d'r bramme: "Nie ruwineere!" "Dè's nou ècht unnen tekst vur stom gaanze," ha Tien gegreenze.

"Ja," gaaf ik 'm gelijk, "dalek zen d'r ok vort wefkes die gewoon veur op d're slappen boezem laote zette: 'Ik wil nor d'n himmel', mar dè kunne ze toch mar beeter op d'ren buik schreijve!" Toen de bùi bé Tiene 'n bietje gezakt waar, zin ie, dè-t-ie z'ne klèinzoon van neege duuzend euro ha beloofd ès ie nie zó rooke vur z'n twentigste. Èn dieje slimme snotaap ha geantwoord: "Over twintig jaar, opa! Dan ben jij er al lang nie meer!" Slimmighèid zet z'n èige deur in de familie...

geschreven door: Klaas van Bètte