2024 - week 2

Miskleune

Nou moe’k nog efkes trugkommen op de vuurwèrkplaog. Tot ons verdriet hen d’r hier op de rontonde wir van die mafkeeze huisgehaauwe. Onze Klaas ha de vensters vur de raome geslote, mar d’r zen hier kanonslage gevalle wor de ruite van stonne te rammelen in de sponninge en van alles wa d’r op de vensterbank ston, toch niks is heel gebleve. ’t Leek orlog. D’r zen ruite beschadigd. Over de rommelrotzooi hier in d’n hof en op de fietspad zumme’t mar nie hebbe. As ge dan in de krant leest wa d’r wir òn auto’s in brand gestoken is en hoevel ongelukke d’r mi ’t afstoke zen gebeurd, zó iedere weldenkende mins onderhand tot de konkluzie komme da’t afgeloope moet zen mi dieje waanzin.

De vuurwèrkdwaze die hier de zaak verniele, woone hier nie. Ze komme allennig mar mi aauwjaor dist um bij d’r aauwlùi de zaak te ‘verluchte’. As die dookuzze zó gèire donderklappe heure en vernielinge zien, kunne ze beeter nor Oekraïene of Gaza gaon. Wij wense da ze hier vort wegblijve. Van de póllitiek hen we niks te verwaachte. Die li al jorre te zeeveren over harderen ònpak. Alleman wit da d’r niks òngepakt wordt umda de handhaving nie meugelijk is; veulste wèinig plisie en veulsteveul raddrèijers. Die póllitieke lafbèkke zen bang da ze stemme verlieze bij ’n verbod op vuurwèrkverkoop. Legaal vuurwèrk is ok heel vervuilend. Póllitici hen d’re mond vol van natuur en miljeu en laote de wirreld nor de kloote gaon.

Onze Klaas waar nor z’n oudste bruur geweest. Hulliejen Harrie is de 85 gepasseerd en hi veul mankemente. Gelukkig wónt Peter, z’ne zoon, nog thuis, anders ha-t-ie allang in ’n verzùrgingshuis gezeete. Mar Harrie is in goei haand bij z’ne zoon. Nou ha-t-ie de lesten ted veul laast van z’n ooge. Hij kos nie goewd mer leezen of tillevizie kijke. ’t Vuulde zó arig; ’t waar nèt of ie scheel begos te worre. Peter die èiges ok nie zón goei ooge hi, besloot da ze nor d’n dokter moesse. Zoo gezeed, zoo gedaon.

D’n dokter ha Harries ooge bestudeerd en zin: ‘zet de bril ’ns op.’ Hij liep nog ’ne keer rond Harrieje en riep toen innins: ‘man, er zit maar één glas in!’ D’r wier hartelijk gelaache nò dees diagnose. Opgelucht nor de brillezaak; ’n nij glas en alles opgelost.

Onze Klaas duu hier hòst alle bódschappe. Hij kwaamp thuis van de supermèrt wor ie wir vur ’n week ingeslagen ha en vertelde da-t-ie in de super ’n sportvrouw ha getroffe worvan wij groote fans zen. Die ston vur hum, mar hij twijfelde; de jeugdige verschijning waar hòstig en incognito. Pas toen ie op d’re rug ’t logo van Visma zaag, wies ie zeker da’t Fem van Empel waar. Ze ha de wedstrijde in Baal en Koksijde nèt gewonne en dùrrum zin d’n onze: ‘Proficiat Fem, ’t waar wir knap wèrk.’ M’ne mins hi heur geïnterviewd vur tijdschrift Brabants en snapt da ze gin behoefte hi òn publiciteit as ze efkes gi winkele. Dùrrum liet ie ze wijer mi rust. Thuis vertelde-n-ie da-t-ie ha wille vraogen of ze misschien nie in de verkeerde super ston, mar zó Fem daor dan d’n humor wel van ingezien hebbe? Is Jumbo nie gestopt mi wielrensponsoring? Allee, we hope da ze nèt as onze Mathieu van der Poel veul blef winne.

geschreven door: Bèt van Klaasse