2023 - week 48

Durgedrèijd

D’n onze waar weeze stemmen in de Moerkaol en daor ha-t-ie wir wa opgedaon. Hij zaag de minse tobbe mi’t stembiljet da zuutjesòn vort op ’n ùitvouwbaar ùrgelboek begint te lijke. D’r zen vort meer partije dan probleeme. Unne gróttere kiesdrèmpel zó wel zinnig zen.

D’r ston unne mins vur d’n onze in de rij um z’n stemformelier in de bus te daowe. Hij vroeg: ‘dieje linkse kliko is die vur linkse stemme?’ Daor wier laachend op gereageerd: ‘Ja, en dieje rèchse vuilesbak is natuurlijk ok duidelijk.’ M’ne mins zaag da d’r nog ’n klèin grijs prullemaand onder de toffel ston en riep: ‘daor beneeje sti d’n bak vur Wilders en ekstreem rèchs. Da’s hèndiger telle.’

’t Is toch eigelijk te gèk vur woorde da d’r nog steeds van die stom zwarte afvalcontainers in de kieszaole stòn en da in deezen ted alles handmaatig geteld moet worre, wánne. Sens da d’r inne in Zeelanddùrp de zaak besodemieterd hi, hebbe ze alle stem-mesiene in de ban gedaon en zen ze truggekeerd nor de middeleeuwe.

Men wond is gelukkig eindelijk òn ’t geneeze. ‘Ons Bèt gi dus nor Bed-af!’ juubelde d’n onze, ‘’t zó gerdjuu onderhand ted worre.’

M’ne mins vroeg van de week òn Ploni’s, de verpleegster van Vivent, of ze da gòtje in m’ne rug nie nog wa langer ope kos haauwe. Wa zumme nou krijge? docht ik. ‘Ja,’ zin ie, ‘want da  gat zit nèt as bij da blèkke speulgoed op de goei hogte. Ik gò unne sleutel zuuke die daor bij paast en dan kan ik ze mooi opdrèije wanneer ik wil!’

‘En gij bent zónnen dolgedrèijde klippel die denkt da’k m’n èige nog dur iemes laot opdrèije,’ snaauwde-n-ik. ‘Dan zulde toch vruuger op moete staon.’

‘’t Paast anders mooi in deezen ted van robottizeering,’ mènde m’n beeter helft en hij gonk wijer mi: ‘’t gi alle daag vort over AI en dùrrum zódde dan himmòl in de módde paasse. Ze zen vort bang da de Kunstmatige Intelligensie de wirreld oovernimt en mi jou d’rbij zó da wel ’s gaauw werkelijkheid kunne worre.’

‘Och man,’ riep ik geèrgerd, ‘mi módde en al da nijmóddes grèij kan ik toch hillemòl nie geschorre zen. Ik ben blij da’k ùit bed mag en wir ’n bietje normaal dur ’t leeve kan gaon.’

En toen kwaamp de verkiezingsùitslag. Onze Klaas schamt z’n èige vur ’t laand worrin ie wónt, greens ie. ‘Nou hi diejen Tinus z’ne zin. Zitte we hier mi zónnen Trumpvariant te kijke die al miljoene òn beveiliging gekost hi dur z’n stom ùitspraake en die zal nou ’s efkes vur Verlosser gòn speule. Hij wier al mee geflisiteerd dur d’n Hongaarsen bullenbak. Sort zuukt sort.’

‘Schèijt ’r mar af um nog oover pollitiek te praoten of te schrijve,’ riep ik ’m tot de orde. ‘Makt oew èige ’s nuttig en schrijft wa Suntereklaosgedichte vur ons jong en de klèinkijnder.’ Da hi goewd geholpe, want ik heb onze Klaas nou al ’n hil wijl nie mer geheurd.

‘Hedde mooi gerijmd?’ vroeg ik toen ie binnekwaamp. ‘Ja, alle hèilige hebbe d’r karske gekreege,’ zin ie ‘en ik ben ok al ’n hil èind op scheut mi d’n Brabantse kalènder van ’25.’

‘Bende nie ’n jaor te wijd dan?’ wó ik weete. ‘Nee, die van ’24 li al vanaf Moederdag in de winkel en die van ’25 moet ik kommende week inleevere. Ik moet dus ònwèrk maake.’

geschreven door: Bèt van Klaasse