2023 - week 35

Oei!

‘Tjuu, nou hen ze hier wir al die schón blomme weggemèijd,’ greens onze Klaas toen we langs de knaal nor D’n Dunge dinne. Hij ha gelijk; d’r stonne vurgende week nog wolke van pèirse kneup, witte kemil, rooie kleever en geele rèinvaor. Nou laag alles te verdaorze. Wie bedenkt dees nou en wor zó da nou toch goewd vur zen, vroege wij ons èigen af. Dan hen ze overal verkondigd da d’r veulste wèinig biejkes en vlinders mer zen en dan kùmt zón lomp mèijmesiejn de leste overgebleeve voedselplante van die por insekte ok nog oprùime. We hen ’t hier al meer gehad over die aakelijke gruun wèije wor gin blumke mer in te bekenne valt. We zage d’r wir volop vurbilde van. Enkelt in de sloote ziede prachtige kattestarte, leeverkrùid en koekoeksblomme. We haauwen op dees manier van landbeheer niks natuurlijks mer over.

B’ons in d’n hof hen we twee vlinderplante en alle jorre zaate daor op de bloeipluime meer as tien verschillende vlindersorte, mar dees jaor hen we enkelt koolwitjes en innen atalanta gezien. Achter ons huis zit alle jorre d’n oranjetip en ’t blauwke en daor haauw ’t vlinderbestand mi op. Da’s um intriest van te worre, gin schoenlappers mer, gin vierooge, gin zandeugskes, um ’t oover kunneginnepaazjes mar nie mer te hebbe…

Ik heb jorre gewerkt òn afbildinge van de vlinders in onzen hof; da’s ’n schón bonte verzameling geworre, al zeg ik ’t zèlf. Ik heb twentig verschillende vlinders geschilderd en onze Klaas moet daor tekste bij make. Da wordt dan de afronding van ons ‘fladderproject’. Twentig jaor geleeje hen we da ok gedaon mi de blommen in onzen hof, mar da ware d’r veul meer en da’s toen ’n prachtig buukske geworre mi d’n titel ‘Brabantse blomme’. M’ne mins hi toen ammòl gedichjes gemakt bij de blumkes ùit onzen hof. Nou stelt onze Klaas ’t make van de vlindertekste steeds ùit. Ik heb ’t gevuul dattie d’r ’n bietje moedeloos van wordt umda de vlinders ’t laoten afweete. We zien ze nie mer dartele en da’s nóddig vur zen inspirasie. Oei oei, daor bedenk ik innins da’k onze Klaas beloofd heb pozitief te blijve schrijve… Dan za’k mar nie mer vertelle da d’r nog Tillegraafvolk is onder ons leezers da niks mis vent mi de columns in dieje krant. Die wille nie inzien da die stukskesschrijvers mi d’r anti-progressief gemiezer de minsen opsteuke teege póllitieke persoone mi ’n goei sosjaal gevuul. Daor maag ik, zund zat, nie mer over beginne van d’n onze. Dùrrum doe’k da nie en gò’k gaauw oover op ’n aander onderwèrp:

Ge kunt wel vort weete da onze Klaas op de hèij is geborre. Daor hittie dik oover geschreeven en verteld. En nou wóttie vurgende week de bloeiende hèij wir ’s zien. Wij dus nor de Campina. Daor hen we gefietst, ok al waar ’t weer nie half zó zonnig as vurspèld. Op ’n ongelukkig pèdje ben ik daor mi m’n fiets onderùit gegaon en da is natuurlijk nie goewd vur m’ne rug. Goewd da’k m’nen helm op ha. Onze Klaas riej vurrop en ha men tùimeling nie gezien, mar ’n por fietsers die tie teegekwaamp wel en die ware heel behulpzaam. Lót da nou Katerien en d’re mins ùit Ballekum zen! He’k toch nog iets pozitiefs um mi af te sluite…

geschreven door: Bèt van Klaasse