2023 - week 15

Eindelijk

We hen vurgende week vur ’t uurst wir efkes op ’t terras gezeete bij de Poeling! ’t Wèijde nog wel dun, mar in de zon en ùit de wend waar ’t goewd te hebbe. Da han we thuis al gemèrkt toen we vurzichtig in ons zonnehuukske ’t veurjaor zaate te pruuve. Boven ons ston de kèrs op oopegaon en de biejkes en de hommels ware druk mi ’t bezuuk van de bòjembloeierkes. ’t Ware vurral de pèirse dannittels die hullie òntrokke, mar ok de skimmia en mahonie kriege vliegende vizite. De citroenvlinders dwarrelde dartel dur onzen hof en wij kriege d’r goei zin af. ‘We zón efkes moete fietse,’ vond onze Klaas, ‘want gij moet onderhand wir gòn wenne òn da beweegwèrk. Anders kunde dalijk nie mee op ons fietsvakansie.’ Ik ha ’n bietje teegegesputterd umda’k ’t nog nie wèrm zat vond, mar ik gaaf toch mar toe en zódoende zaate we al gaauw òn d’n dijk in D’n Dunge. We han um da te viere mar mee ’n bèkske en ’n gebakje besteld, want d’n onze vond da’k ’t verdiend ha. We zate lèkker te geniete neeve ’n toffel vol maansvolk da ok goei schik ha. D’r ware nog wel ’n por stuul en ’n tùffelke vrij vlakbij, mar da duurde nie lang. Twee knappe vrouwkes streeke neeven ons neer en bedankten ons vur ’t vrij haauwe van die plòtse. Wij vonne da ’n goei begin en begosse mee mi hullie te buurte. Toen een vrouwke d’re zonnenbril afzette, zaag m’ne mins pas da Riekske en Corrie neeven ’m waare komme zitte. Riekske, de oudste dochter van Keesse en Antjes ùit hullie buurt van vruuger en heur jonger zusje. Onze Klaas vertelde da-t-ie hullie oudste bruur Rudie vruuger nog mee nor school moes nimme en da-t-ie da toen ok din vur Rinie van der Aa en Pietje Voets, ammòl mènnekes die drie jaor jonger waaren as hij. ‘Ja,’ zin Riekske, ‘mar ge wit zeeker nie mer da ik ok nog bij jou op de stang gezeeten heb. In men uurste schooljaor hedde gij men ok nor de Nulandse nonneschool gebrocht.’ Daor wies d’n onze tot z’n spijt niks mer af. ‘Ik weet nog goewd da ge bij ’t hòstig fietse oewen òjem in menne nèk bliest…’ Daor verschoet d’n onze van. ‘Ha’k m’n taand nie gepoetst?’ vroeg ie. D’r kwaamp gin antwoord.

We ha’n buurt zat; over school, de Nulandse hèij, de goei minsen in de gezellige aauw buurt. Onze Klaas wies nog da hulliejen oomen Bèrt ’n liedje ha gemakt over Keesse en Kóbbusse. Op de wijs van ‘’t Ding’. ’t Gonk over de prijze die ze gewonnen han op de Kruisstraotse fokveedag: unnnen taart en ’ne meshaok. De winnaars ware nie nuchter nor huis gekomme en belandden onderweeges in de sloot.

Fijn um die aauw herinneringen op te haole! Hillemòl gin kwaalepraot of niks.
Toen we op huis wón gaon, riep de mannetoffel da de dames sjieke jassen òn han. Inne mins die verstand ha van módde, zin teege men da’k iets schóns op m’ne kop ha. Komplimèntjes zen òn vrouwvolk alt goewd besteed.

Unnen andere maansmins vroeg of we ok genooten han van de Koot en Bie-filmkes. Ja, daor han wij mi plezier en bewondering nor gekeeke. ‘Gij het nèt zónnen humor as die Bie,’ zin de mins teegen onze Klaas die daoraf kleurde.

Opgewekt drùlde we nor huis. De zon schien en de pinksterblomme bloeiden in de slótkant.
‘Hier is ’t mi Pòssen al vort Pinkstere,’ konstateerde m’ne mins. ‘En dan zen d’r nog die beweere da d’r gin klimaatveraandering is.’

geschreven door: Bèt van Klaasse