2022 - week 42

Wa han we ’t getroffen in D’n Haag! We rieje sondagsmèires mi de fietsen in de wage nor ’t weste. De zon lokte de minse nor zee. Onderweeges waar d’r veul volk op de weg da z’n èigen dur de kust òngetrokke vuulde. Gelukkig waar d’r gin vrachtverkeer en alles liep lèkker deur. Um elf uure stonne we al bij onze Gurt op de stoep en daor waar alleman in goeien doen. We kriege de catalogus van ’t Rijksmuseum wor wèrk van onze jongen in ston. Prachtig! We kosse lèkker bijbuurte. We gongen òn de lunsj en spraken af da we rond vijve zón trakteere op ’n hèpke eete bij Van Kinsbèrgen vurda we nor ’t zùien zón afzakke. Da kwaamp mooi ùit, want Charlotje moes op verjaardagsfist tot half zes en da waar daor vlakbij. Lotje is òn ’t wissele en mist de vurtèndjes. Ze slist ’n bietje en daor han we allennig mar schik um.

We dinnen op de fiets dur D’n Haag da op veul plòtse op unnen bouwput lekt. Nò wa umweeg zate we in Scheeveninge en umda’t zó lèkker van tèmperatuur waar, vroeg onze Klaas of we nie nog ’s dur de duine nor Katwijk zón drùlle. Ik von da prima; de wend en de zon op de rug! Da trajekt is een van de moiste langs de kust. ’t Gonk as unnen tierelier en we genote van de leste bloeiende blomme, de lèkker zeelocht en de vèrgezichte. Um half drie zate we te zonne bij Hotel Noordzee op ’t terras. Da dees nog zó kunne, han we nie verwaacht toen we de afspraak makte. Nò ons vloeibare versnaperinge dinne we trug nor de Scheeveningse haven um ’n por herringskes te verschalke. Die zen bij Simonis zó vèrs da ze over oew tong nor binne zwemme! ’t Waachten op de burt waar de moeite wèrd.

Bij Van Kinsbèrgen ha onze zoon binnen ’n toffel gerizzerveerd, want as de zon weg is, koel ’t vort hard af.. We han ’t goewd nor onze zin en name teege zeuvene afscheid mi dikke knuffels en de belofte mekare wir gaauw te zien. Onze Klaas ha wel ’n ketier nóddig um de stad ùit te komme…

Wij hen al lang ‘huudjesbijeenkomste’. Da houdt in da we mi neege minse samekomme um te dineere. De tradisie gi trug op zes Balkumse en Mirroise vriendinne die mekaren al zón zeuventig jaor kenne. Dèrtig jaor geleeje sprake ze af da ze mi hullie partners bij ons same zón komme mi allemòl unnen hoewd op. Da waar zó goewd bevalle da we’t alle jorren opnijt bij mekare umsteburt zen blijve doen. Allennig corona kwaamp ’r efkes tusse…

Nou ware we bij Antenetten en Joosten op de mossele gevraogd. Da wier wir zón plezierige bijeenkomst! ’t Begon goewd; de miste han d’ren hoewd vergeete. Daorop zin de gastvrouw da’t vur de toekomst vort beeter helmkes dan huudjes kosse zen. Ze ha ouw foto’s van vurrige sessies op toffel gezet en da zùrgde mee vur schón herinneringen, ok òn de minse die bij ons clubke heure mar d’r zundzat nie mer zen.
’t Klikte as vanouds; ge kos ’t hebben over sirrieuze dinger, mar ’t miste wier toch laacheswèrk. Ik hurde iemes beweere da hij zat beeter auto riej as z’n vrouw nuchter!
’t Eete waar fantasties, d’n tijd vloeg. We spraken af da we de volgende keer vort zón lunsje. Dan hoeve we nie mer dur d’n aovend gòn ligge te valle.

Mèrge komme Gaia en Bruce hier d’n hof oprùime. Onze Klaas moet mee in de burries, mènt ie..

geschreven door: Bèt van Klaasse