2022 - week 36

Oeioei, nou zitte we al in de metereoloogise hèrfst en ’t weer zal rap veraandere. Wa zal da ons kuntje vaore. We hen deeze zommer alledaag gefietst en genote. As ’t heel heet zó worre, gonge we mar vruuger op pad en dan lupt da in totaal toch op tot duuzende kielemeeters drùlle dur de natuur. Ik zeg ’t nog mar ’s: wa hen wij ’t mi de natuur in ons umgeeving getroffe! In alle richtinge prachtige fietsroetes die noit verveele.

We moeten ons zeegeninge telle en we han pas unnen onvergeetelijke zondag in D’n Dunge. Daor moeg ons klèindochter Fay d’re verjeurdag vieren in d’n hof van heur oma Gonnie. Die hi unne grooten hof mi zwembad en al en umda’t zón zommers weer waar, kos d’r flink gebadderd worre. Schón um al da jong volk dur de zon te zien dartele in zón vrolijke sfeer! D’r waar zoowas gebrùikelijk goewd gezùrgd vur eeten en drinke en we han buurt zat. Wa gewèldig as ge op oew 85ste nog zón gastvrouw kunt zen! ’t Waar arighèid um al da jong speul mi mekare te zien akkerdeere.

Op ’t èind van de mònd gòn wij alt nor ’t Eetpunt in de Moerkaol in Mirroi. Daor trèffe we dik intressante minse die ons aovendeetentje ’n beleevenis make. Zund da we moesse heure da Hemmie nie mer kan komme. Unne sympethieke mins die nog mi onze Klaas hi samegewerkt. Ze kosse herinneringen ophaole van 55 jaor geleeje! Hemmie hiel z’n èige tèij en blief mobiel ondanks z’n ziekte. Dùrrum waar ’t ’n triest bericht da-t-ie nie mer kos.

We troffen ’t wel mi onze toffelgenoot Hein. Wa dieje mins vur ’n loopbaon hi gehad, is bekant nie te geleuve! Hij hi in Wageningen bosbouw gestudeerd en lòtter ok nog filosofie in Parijs. Hi gewerkt op ’n groot adviesburo, is oit ùitgezonde nor Madagascar en hi bosbouw gepleegd in Gabon en in Illinois in Ammirrika. Hij is gepromoveerd, waar attaché in Kenia en gemintesikkretaris in Breda en is daornao nog vijf jaor direkteur geweest van Staatsbosbeheer in Neederland. Hij vertelde da de universiteit van Wageningen een van de instansies is die honderd jaor veurùit dùrft te denke. Hier is nou alles vort op de korte termijn gericht en da’s ’n slèchte zaak. Ok vond ie da bij de neij wónninge veul te wèinig òn beum-ònplant wordt gedocht. Hein is unne goeie verteller. Hij wó z’n inzichte gèire dèile mi ons klèindochter Gaia, die in Wageninge studeert, en d’re vriend Bruce die bij Brabants Landschap werkt. Diejen aovend hen we hier beleed en die waar goewd besteed.

En nou fietste wij op de leste zommerdag nog unne keer dur de bosse nor Rósmòlle um daor op d’n Driesprong iets te vatte. Da pleintje is alt gezellig druk.
We zaten op onze lunsj te waachte en d’r kwaamp ’n steevig puberdurske vurbij gehuppeld in ’n leere bruukske wor de klèinsten hotpants van 50 jaor geleeje nog sjeloers op zó zen geworre. Ik zaag onze Klaas blieke en hurden ’m zuchte: ‘da duu men denke òn de rooie smid.’ Ik kos ’m nie volge en zaag ’t leere bruukske opblinke in de zon. M’ne mins zin: ‘ge wit toch nog da d’r in begin jorre seuventig die maffe módde van metaole jurkskes waar?’ Ik knikte. ‘Nou, in die daag kwaamp ’r zón jong mèidje hier bij de smid in zón heel kort blinkend rùkske. Ze vroeg of de smid d’r òn d’n onderkant nog iets af kos doen. De rooie bromde: ‘da zó kunne, mar dan moet ik uurst wel ’t stopkontakt verlegge.’

geschreven door: Bèt van Klaasse