2022 - week 29

Onze Klaas zin da’k ’s moes schreijven over da schón strookske blommen op de Westèkkers. En da doe’k gèire, want ’t is ’n goei ùitzondering op d’n algemeene gruunkultuur. Hier hedde nog ’n èkkerke rog en teegenover wordt gehoid op aauwverwetse manier op ruiters! In d’n aauwe kannidas hangt ’n kaast worrin steenuiltjes huize en ’n eindje wijer zen ’n por wèijkes wor heel lief, klèin pèrdjes stòn te pronke. Mistal zit d’n eigenaar daor smèires èiges bij ’t schuurke mee te geniete van de wirreld die hier nog ècht klèinschalig en gezond is.

Da vurbildig blommestrookske langs ’t dijkske krioelt van gaanzeblomme, k’mil, klaproos en korreblomme en da’s wel zón schón klurrekombinasie da’k alle kirres a’k da zie wir zin krijg um ’t te schildere. Mistal fietse we vurbij, mar soms, as we bizunder vlinders of snijers denke te zien, stoppe we daor efkes um d’n oernatuur op te snùive. D’r wordt hier veul gewandeld en gefietst en nou hope we da al die passante ok zien hoe schón en gezond ’n simpel huukske laand kan zen. Vurrig jaor wier hier nog aauwverwetst gedorst. Da’s te zegge; nie mer mi de vleegel, mar mi een van de uurste dorsmesientjes. Toen wij da zage, wiere we efkes opnijt jong. Ik denk da we de minse van Stichting Landschapsbeheer Aa-dal hiervur ’s ùitbundig moete bedanke en we hope da ze bleijve durgaon mi d’r goei wèrk. As ge zoo ’t aauw wir tot ’t nijts lót heure, zedde grif goewd beezig. En nou laze we da d’r op 20 juli, bij goei weer, de rog gemèijd zal worre mi d’n aauwe zèlfbinder. Eigelijk zót moier zen as da nog mi de haand gedaon wier zoowas in onze jongen ted, mar da bijne kan bekant gin man mer en die por die ’t nog kenne, kunne dik nie mer krom. Onze Klaas hi vruuger thuis al da boerehaandwèrk ammòl gemoete en ik geleuf nie da-t-ie da toen van harte din. Dus hum zulle ze daor mar nie vur moete vraoge.

Nou waar ’t deeze keer ok nog toevallig zoo da we bij d’n buurman van diejen tradisiehoek op de Westèkkers, wor ik ’t hier krèk over ha, op bezuuk ware. We ware d’r al zó dik vurbij gefietst en onderlest han we afgesproke da we ’s unne keer wa zón bijbuurte, want ik ben bij Christe thuis op de Wambèrg veul gekomme en dan kosse we ’s wa aauw verhalen ophaole. Chris is wijd weg femilie van m’ne mins, ok nog. Onze Klaas hi dikzat verteld da-t-ie as klèine jonge 75 jaor geleeje mi hullieje pap mee moeg nor tante Mina van den Boom en da hum da goewd bevalle waar. Chris hi eer al ’s ’n por schón verhaaltjes verteld die op de kalènder kwame.

’t Waar schón weer toen wij ons fietsen smèires òn de deur zette bij Bea’s en Christe. We dochte da zèllie klèin zate te wone, mar toen we binne de port ware, kieke we ons oogen ùit! Gin hùfke aachter ’t huis. Nee, da liek meer op ’n landgoed vol variasie van beum, bosse, gras en blomme. ’n Prachtig paradijske wor we nie op gereekend han. Al gaauwèchtig zate we in ’t tuinhuis òn ’n wèrm bèkske en lèkkere vlaai en kwame nie bijgebuurt. Rontelum zage we volop veugelkes en vlinders.

Toen we over twèilven op huis òn drùlde, waar d’n onze heel tevreeje, want hij ha wir neij Balkums grèij zat vur de kommende kalènder. ‘Ze moete mar ’s gaauw dist komme um kwijt te buurte,’ zin ie. Da blef ’n goei gewónte.

geschreven door: Bèt van Klaasse