2022 - week 28

Wa hen we hier van de week toch ’n gedonder gehad. Alles verstopt: d’n does, de plee, d’n ònrècht en d’n afvoer van ons wasmesien. Onze Klaas ha al geprobeerd wa hulp in te roepe, mar Tien gonk liever biljèrte. Zódoende hi menne mins op z’n tachentigste èiges nog ligge graven in onzen hof. Da waar gin klènnighèid want ’t barst ’r van de wortels. Drie daag hi-t-ie ligge vreuke. As ie ’n uur gespaoid ha, ha-t-ie twee uure nóddig um ùit te zweeten en op te dreuge. Teleste ha-t-ie wel de putjes bloot; ’t vurste liep over en ’t twidde waar dreug. Mi ’n emmerke allen troep ùitgeschùpt, totda bèij de putte dreug stonne. Umda-t-ie vort op apegape laag, ha-t-ie onzen Bruce ingeschakeld. Die kwaamp saoves nò z’n wèrk en hòlde nog flink wa wortels ùit de vurste put. Geklaard, dochte we allemòl. ‘Lót dieje vurste put toch mar ope ligge,’ zin onze Klaas, umda-t-ie ’t nie vertraowde. Bij’t deurtrekke, kwaamp ’r ’n te zwak strumke.

Toen Bruce vertrokke waar, zette-n-ik ons wasmesien òn, ondanks da onze Klaas gezeed ha da’k daor mi moes waachte. Hij krieg gelijk; alles in ons washok spuulde in inne keer onder en de wasbak op de geut liep hòst over.

Saanderdaags bèlde m’ne mins nor de rioolontstopper in D’n Bosch. ’t Waar èrg druk mar ze zón trugbèlle. Um tien uure gonk de tillefoon. ‘De Rrioolservice’. ’n Buitelandse stem liet weete da d’r unne loodgieter kos komme nò twee uur smiddes. Veurrijkoste 35 euro en vurraf zó bepròt worre wa’t wijer kostte. Op de beloofde tijd ston ’ne jonge, denkelijk Marokkaanse gast òn de deur. Hij liep mee mi onze Klaas die ’t probleem ùitlin en gonk òn ’t reekene. Hij zaat in de kortste kirres op 600 zonder btw. ‘In gin 600 jaor!’ greens d’n onze. De piraat hiel z’n pinautomaatje klaor vur de vurreijkoste en vertrok onverrichterzake.

Onze Klaas zocht wijer op internet en vond d’n Bossche rioolontstopper Van der Velde. Hij hoefde op de site z’ne naam en tillefoonnummer mar in te vulle. Dan bèlde ze trug. Al vlot gonk hier de tillefoon. ‘Rrioolontstopperr,’ klonk ’t buitelands. ‘Ik wil Peter van der Velde hebbe,’ waar hier de reaksie, ‘Die is ook bij ons aangesloten.’ ‘Allee dan.’ Ze kosse pas komme tusse vier en aacht. Vurreijkoste zestig euro en de financiële kant zó vurraf transparant besproke worre. Saoves kwaamp ’r unne jonge, Marokkaans ùitziende ‘koiboi’ op de klep gevalle. Hij ha ’n hoogedruk pomp, ’n i-pad en ’n veermasientje bij. Hij bekeek alles en hiel ’n glad pròtje over duurzaamheidsbehandeling. Hij moes ’n boormesientje hebbe. Gaauw gehòld bij onzen buurman André.

De rioolontstopper is ’n uurke beezig geweest, mar krieg niks vur mekare. Hij zó saanderdaags trugkomme en ha al ’n reekening van 500 euro. Gin man mer gezien natuurlijk.

Onze Klaas brocht ’t boormesien trug en vertelde bij de buure hoe ’t verloope waar. ‘Wone ze neeven ons, gòn ze zón gaste bèlle,’ ha André teege Gerries, z’n vrouwke, gezeed. ‘Zó André da dan kunne make?’ ‘Da denk ik wel, mar hij is nou nor de hèrmenie. Ik zal ’m strakke sture.’ Um tien uure bekeek André d’n toestand en beloofde saanderdaags te komme werken òn d’n afvoer. Da gebeurde. Bij elk probleem hurde we Andréje denke en ‘pompompom’ zinge. Hij hi gaauw haand en kan ’t lichelijk make. Smiddes brocht ie z’ne motermaot Mari mee en die zin da ze’t vur 1000 euro zón make. D’r worde hard gelaache, mar de manne kriegen ’t wel vur mekare! Wij hen gaauw buurlùi en gòn d’r gruts op.

geschreven door: Bèt van Klaasse