2022 - week 26

We lazen in de krant da de Artskes in Ballekum hullie diamante fist viere! Da’s wel bizunder. ‘Zón Artske bewijst da werke nie ongezond is, want unne mins die hil z’n leeve hard hi moete werke, bleft dus zó vitaal dattie noit ziek of zuchtig waar en al zestig jaor getraowd is,’ zin d’n onze ’n bietje strijlek. Ge moet weete da de Artskes in Ballekum twee ginnerasies lang postdirrekteur geweest zen. Dik ware Harrie en z’n vrouwke samen in taauw vur de post en wij han alted gèire mi hullie te doen. ’t Kos zó druk nie zen of d’r waar ted vur grappen en goeien buurt. We hen (buite de post um) ’n fielesitasie in hullie gruun bus gedaon.

Van de week waar ons Marieke mi de kiendjes hier geweest. Ze moet òlling ùit D’n Haag komme. Ze waar uurst nor heur èige aauwlùi in Heezik geweest. Wij ware verguld mi heur komst. ’t Is ’n hil ondernimming: uurst unnen auto huure worrin onze Luc mi z’ne rolstoel en al in kan. Vòdder Gurt moes werke, mar z’n vrouwke is zón hèl veeg, die mi ons Charlotje en Luc òn boord ’t gelijk hèndig gereegeld kreg um toch dist te komme. Onze Klaas ha smèires in onzen hof krèk ’n burd geel frambooze geplukt en die ware goewd besteed. Wijer han ze al zó goewd en veul te eete en te drinke gehad, da d’r niks mer bij kos. ‘’n IJsje toch wel,’ stelde onze Klaas veur. Daor wier positief op gereageerd. ‘Da gòn we dan doen bij ’t Vosje,’ stelde d’n onze veur en zódoende zate we efkes lòtter in Ballekum lèkker te lèkke. ‘De bediening waar vlot en ’t gezelschap gewèldig,’ hurde-n-ik tevreeje.

Denzes kwame Frank en Gudule hier op de lunsj. We han goeie praot. Zèllie hebben ’n prachtige kolleksie schilderije en weeten ’r ok veul af te vertelle. Frank waar sjirurg. Hij is al bekant nèt zó lang mi pesjoen as menne mins. Hij hi zóveul dinger gedaon en in alterande organizasies gezeete en kan daor schón over vertelle. Z’n grutmoeder kwaamp van Dinther en ha dezèlfden achternaam ès onze Klaas. Da moes nog ’s ùitgezocht worre, zin Frank, mar denkelijk ware we familie. ‘Ja, veugelkesfemilie alted,’ snèpte d’n onze.

Tien en Ant ware ten dondereg onverwaachs op de fiets òngeankerd bij Keesjes op de Poeling. ’t Waar diejen dag gruuwelijk benaauwd. Toch han wij onze ronde nor Rósmòlle al gemakt. Ik laag te bekommen op de bank en onze Klaas zaat buite in de schadoew te leeze. Hij ha z’n tillefóntje òn de laoier geleed. Tien ha geappt op rijm: ‘Biertje of alkoholvrij, kom naar de Poeling, want daar zitte wij!’ Mar wij han niks geheurd of gezien en nie gereageerd en dùrrum kwame ze hier innins op de klep gevalle. Da waar schón; kosse we mooi efkes over vekansieplanne praote. Tien moes ok mèlde dattie wir de superman ha ùitgehange in hullie buurt. Joke kos nie wegkomme mi d’ren auto. ‘Leeg accu,’ zin Tien mee. Hij riep unnen buurman en zin teege Jokes: ‘Gòdde gij aachter ’t stuur zitte en doe mar wa ik zeg, dan hen we’m zoo òn de praot.’Joke, kèijzinnoewèchtig, aachter ’t stuur. ‘Lòt ’m langzaam opkomme,’ riep Tien. Gin reaksie. Tien ha z’n tong op z’n schoewn hange en riep: ‘Worrum dinde nou niks?’ ‘Ik hurde niks,’ zuchtte Joke. ‘Doe’w rumke ope en dan doen we ’t nog ’s,’ heeg Tien. En jawèl, ’t wagentje stotterde en sputterde in gang.
Saanderdaags kwaamp Joke ’n doos truffels brenge vur de goeie service.

geschreven door: Bèt van Klaasse