2022 - week 24

Somteds komme de dinger vrimd bij mekare. Onze Klaas kwaamp binne gegreenze en hij ha goei reeje. Hij waar nor de Rabo ‘Paymaat’, de gèldautomaat gefietst um wa flappen ùit de muur te haole. Ston daor gerdimme: ‘Tijdelijk buiten gebruik’. Och, denkt d’n onze, ’t is goei weer, dan fiets ik mar efkes nor D’n Dunge. Kùmt ie daor òn bij de automaat teegenover de Litsenborg en wa leest ie!? ‘Tijdelijk buiten gebruik’! ‘Dees lekt toch nerres op,’ ruupt ie as ie hier binnekùmt en op de bank ploft. ‘He’k gerdjuu ’n uur rondgefietst en nog ginne rooie sènt bemachtigd. En as ge nor de bank bèlt, komde vort in Boksel terèchte of Utrècht en dan begint ’r zón lang leugebèndje te loope mi ’n keuzemenu da verkondigt: ‘Om u nog beter van dienst te zijn…’ Toen m’ne mins eindelijk iemes òn de tillefoon krieg, hurde-n-ie da de bank d’r niks òn kos doen, mar da ze de probleeme zón durgeeve òn Paymaat. ‘Daor schiete wa mi op,’ bromde d’n onze en hij wies da d’r wèinig of niks mi z’n klacht gedaon zó worre. ‘’t Is hier steeds ’n grótter ellènde op gebied van de service,’ zuchtte-n-ie. ‘Kik mar nor Schiphol.’

‘Da gif vur ons niks,’ stelde-n-ik hum gerust, ‘wij vliege toch nie mer.’ ‘Nee, gij het oew vlieguure wel vort gehad,’ stemde-n ie strijelijk in, ‘mar as ik nog ’s op ’n belangrijke missie moet...’ ‘Ha, gij op belangrijke missie…,’ schamperde-n-ik. ‘da zal nor de plee zen!’

Hij zaat ’n bietje te pratte en toen hurde we unnen brief in de bus valle. We kriegen ’n overzicht van ons ‘Energieverbruik’ binne en daorùit bliek da ons zonnepaneelen al drie mònd meer trugleeveren as da we gebrùike! Die zonnepaneele liggen d’r al meer as tien jaor en da’s de beste investeering geweest die onze Klaas òn ons huis gedaon hi, buite d’n hof!

D’n onze fleurde arig op van ’t pozitief geluid van Engie en daor waar ik blij um.
We zón saanderdaags mi Tiene en Ante gòn fietse want wij laagen aachter mi de gastvrijhèid en wón hullie ’s trakteeren op ’n fietslunsj in Rósmòlle. ’t Weer werkte prachtig mee en d’n tocht over de Ballekum roete waar goewd besteed, hoewèl Ant ’t nie hi op zandpèdjes. Innins begos Tien over ’n liedje da ‘Doe da nou nie, mar ik din ’t toch’ hiette. Da neij dialektliedje waar al op Umroep Brabant geweest en mee in de Toptien gekomme umda’t zó lèkker in ’t geheur laag. ’t Wier gedrèijd in de voetbalkantines en overal volop meegezonge. Wij kosse d’r nie over mee praote en da hurde Tien gèire. Da wij da nie wiese! Wa liepe wij wir wijd aachter! ‘t Waar gemakt en gezonge dur unne Liempse stukadoor die z’n èige Jan Biggel noemde. ‘Dan zal ie wel vanden Biggelaar hèite,’ knikte onze Klaas. Tien kos ’t liedje op z’n tillefóntje laoten heure. ‘Hij hi nog mar drie liedjes, mar ge kunt ’m al vur ’n uur inhuure. Hij vreugt 850,’ wies Tien te mèlde. ‘Doe da nou nie’ bliek unne lèkkere meezinger. ‘Wir wa geleerd,’ stelde onze Klaas tevreeje vaast.

Zitte we sondus nor Kraak op Umroep Brabant te blieke en wie hittie as gast? Jan Biggel èiges! ’ne Grovve mins um te zien, mar inne mi humor. Toen Arjo vroeg of ’t suukseslied ‘autobiografisch’ waar, moes ie z’n vraog ùitlegge en toen Jan ’t begriep, riep ie: ‘Och Arjo, jullie moeder hi da toch zeeker ok wèl teege jou gezeed, toen ze hurde da ge bij Umroep Brabant gingt werke!’

geschreven door: Bèt van Klaasse