2022 - week 19

We kriege d’n aauwen bùrgemister en wethaauwer van Uje mi hullie vrouwkes op bezuuk. Ze kwame naobuurten over ’t afscheid da onze Klaas daor òn mekaare geprót ha. Ik ha d’r veul wèrk mi gehad, want alles moes nètjes òn kant en dan velt ’r hil wa te rùime. ’t Wier kèijgezellig en ze liete men zuujte en hartige hèpkes goewd smaake. Ze ware hier um elf uure en vertrokke rond tweeje. Da kwaamp mooi ùit, want ons Gaia en Bruce zón ’n half uur lòtter ’n bietje komme hèlpen in d’n hof. Ze han ok neij stuul nóddig want bij hullie waare d’r op de leste verjeurdag ’n por dur de houtere stuulekes gezakt. Die waare goewd vur de stook. Gelukkig han wij nog zes heel steevige stuul in de schuur staon die niks geleeje han. Ze waare daor blij mi. ‘Wie wa bewaort, die hi wa,’ zó onze vòdder gezeed hebbe.

Sondus han we afgesprooken in D’n Haag bij onze Gurt. Da vijne wèllie vort ’n hil èind rije, mar ’t gonk prima en um elf uure waare we op ons bestemming. Onze gastheer ha ’n goei suupke klaor gemakt en nog wa aander smaakelijk grèij. De kiendjes gonk ’t goewd. Moeder Marieke ha ’n bleek snuutje, want die waar daags tevurre weeze stappe mi ’n schoolvriendin die over waar ùit Spanje. ’t Waar halve naacht geworre en da waar te zien.

Nò d’n brunsj zón we nor Scheveninge fietse. Onze Klaas nimt ons fietsen alt mee, want ’t weer daorgiens is bekant alt beeter as da ze vurspèlle. Da waar nou ok zoo. De zon schien z’n best. Mar ’t fietse wier unne ramp; umda hòst alle kruispunte rond ’t Vreedespaleis waren opgebroke wier ’t op de deurgangsplòts zó druk en gevorlijk da’k groote schrik krieg. ’t Is ’n wonder da we ’t overleefd hebben in dieje zèikwùrmenest. Bij ’t Kurhaus waar ’t wèl schón zitte mi ’n prachtig ùitzicht op de zee. Ze waren op de pier z’n best òn ’t bungi zjumpe. Ik kan nie begrijpe da minse da dùrve. As ik van die hogte ondersteboven umblig moes tùimele, hiel ik ’t noit dreug. Um drie uure han we afgesprooke bij ’t Mauritshuis. Daor zó onze zoon en ons jongste klèinkijnd Charlotte dan ok zen um saame nor de tentoonstelling ‘In vollen bloei’ te gòn kijke. Schitterende bloemschilderinge veulal ùit de zeuventienden euw. Geweldig! We genoote d’r dùbbel af, umda Lotje behalve de blomme alle beesjes zaag: de maus, rieps, vlinder, vlieg en hagedis. Daornao gonk ik op ’t terras òn ’n bèkske en ’n gebakje, terwijl onze Klaas mi ’t jong volk nog dur de machtige vaaste kolleksie van ’t museum liep. Da waar vur menne kaoie rug teveul van ’t goei. Nò afloop trakteerde onze Klaas de hil femilie op ’n wèlbesteed eetentje op ’t zonnig Prins Hèndrikplein.

Onze Klaas hi nog iets schóns meegemakt: hij wier same mi Henke gevraogd vur ’t randprogramma van Marc-Marie Huybregts in de Brabanthal in D’n Bosch en da waar hullie gewèldig bevalle. As ge vort vur zoiets gevraogd wordt, dan is da ginne kattepis, mèin ik.

We hen op bevrijdingsdag lèkker gefietst mi Tiene en Ante. We han de moiste roete nor Rósmòlle gevat en zen bij de Likkepot nirgestreeken um ons vrienden ’s te verwenne. Da hen zèllie zeeker verdiend. Ondanks de geslote Dungese brug hen we nog bij Keesjes op de Poeling naogepruufd, ok nog.

En nou stòn ons fietse klaor vur Bosch beevert kommende zondeg. Da hurt bij ’ne goeie mèij. Daor zien we al firteg jaor dezèlfde vriende!

geschreven door: Bèt van Klaasse