2021- week 16

Ons oudste klèindochter waar hier mi heur vriendin. Ze han klirròzzie nóddig vur ’n foto-sessie en dan snapte wel dèsse gèire nor oma’s komme, want die hi unne zulder vol hange. Ze moegen hier umhog. ’t Zen prachtige griete mi lang donker haor en bekant zwarte ooge. Ze han zoo unnen hille kwak spullen ùitgezocht en kwame bèij mi alterand kleergrèij umblig. Ik zin da ze’t allemòl moege meenimme en haauwe. ‘Mar da kan toch nie, oma,’ sputterde ons Gaia teege. ‘Jawel,’ zin ik, ‘da is òn jullie beeter besteed as òn men.’ Onze Klaas waar ’t darover ins en de meide vonnen ’t kèij suuper.

Gaia studeert in Wageninge en ha pas unnen toets over statistieke gemakt worover ze nie zó zeeker waar. Ha ze verdorie toch neegen en ’n half! Da kostte onze Klaas ’n tientje, ok al zin ie da-t-ie unnen halven euro trug moes hebbe. De dames gongen tevreeje trug nor D’n Dunge. ’t Din ons deugd hullie wir gezien te hebbe. Ze ware de kunning te rijk!
Kommende mòndag wor ik eindelijk ingeènt in Vèghel. ’t Duurt allemòl veulste lang mi die vaksinasies. Ik ben bang da we da coronaspook vurloopig nie zulle kunnen ontloope. Van da gezeever en gesèmmel over bijwerkinge zódde al vort ziek worre.

We waren onderlest nog efkes bij Tiene en Ante geweest. ’t Gi prima mi Ante en d’re neije knie. As ’t zoo durgi, kunne we kommende mònd al op de fiets mi heur. Da’s iets wor we gruuwelijk op telle. Ant ha twee groote grijs vaaze meegegeeve mi de vraog of ik die zwart zó wille vèrve. Ik ben alt bleij as ik iets vur hullie trug kan doen, want zèllie stòn ok alted vur ons klaor. Ik heb die potten uurst in de gezzo gezet en daornao he’k ze twee kirres òlling zwart gemakt mi acryl. ‘Ge doet da karwèij toch zeeker wel zwart,’ grapte d’n onze.

Onze Klaas hi hier wa loope te stofzuige, want ’t waar hard nóddig. Ons werkster is ziek en Ant kan ok nie mer kommen hèlpe, zund zat. M’ne mins waar zoogezeed mi de schonmaak in de weer en ha hier en daor wa dinger opgelicht. ’t Stikte daoronder van de motgaoter. ‘Al ons vloerkleej worre kaol opgefreete,’ greens ie. Hij gonk aachtermekare te vèld en kwaamp trug mi mottevalle. Die hittie hier alle drie mee opgehange. Hopelijk gòn de motte gelijk kepot.

Ze beloove goei weer vur te zondag. Dan zal d’n onze wel wir wa rond wille toere. Ik doe da ok gèires as de tèmperatuur mar minstes rond de vijftien grade li. ’n Kan thee mee en wa bottramme en dan lót de boere mar dorse. Wij genieten op de fiets van al ’t jong gruun. Da’s mar heel efkes in ’t vurjaor zó bezunder in al z’n schakeeringe. En overal die bluumkes en de veugelkes die boven ons tierelierend laote weete da ze de lènte in d’re kop hebbe!

Ik frot af en toe ’n bietjen in onzen hof. Nao ’n ketierke mót ik dan wel wir plat vanweeges m’ne kaoie rug, mar da he’k ’r wel vur over, want onzen pirrenboom is nou inne witten bloesemwolk en daoronder sti de kweepeer te pronke en d’n hoek wordt afgerond dur de roze camelia. ’t Is azzof ze streije wie ’t moiste is en meepesant zùrge ze vur ’n zèldzaam ùitzicht vur ons. Wa boffe wij toch mi onzen hof. Alle daag brengt ie pracht en plezier.
’t Is toch nie te begreijpe da zóveul minse d’r gruun vort inruile vur steen…

geschreven door: Bèt van Klaasse