2019 - week 48

We zate op ’t verwèrmd terras van de Silva in Den Bosch. Neeve ons ware vier Duitse vrouwkes nirgestreeke die ’t zoo te zien nor de zin han. Ze ware krèk in de Sint-Jan geweest ‘und fanden die Kirche wunderschön’. Ze zate te dubbe wa ze zón gòn bestelle. Onze Klaas zaag ze zuuke en hurde ze stèggele. De een wó Bossche koek, de aander Brötchen. D’n onze kos ’t nie laote en begos ’r z’n èige mì te bemoeie. Hij wó weete wor ze vandòn kwame en wa ze wón zien in Den Bosch. Ze ware van Düsseldorf en ware op ’n vierdaags uitstapje da gekoppeld waar òn Vincent van Gogh. Ze moesse nog nor ’t muzeum en dan zón ze vertrekke nor Nuenen en Zundert. En nou wón ze de ‘Spezialität’ van D’n Bosch pruuve. Onze Klaas raoide d’n Bossche koek af en d’n Bosschen bol òn. Daor han de wefkes wel orre nor. Dus d’r wiere vier bolle besteld, mar ‘was trinken wir dabei’ waar de vraog. ‘Dieses’ zin d’r een en ze wies nor karnemelk. Ze spraak ’t ùit as ‘Karramel’. M’ne mins lin ùit da ’t nie zón gelukkige kombinasie waar ‘Bosschen bol mi mùlk’. Dùrrum kwaamp ‘Kaffee’ vlot in de plòts van de ‘Buttermilch’. Efkes lòtter zate de vrouwkes te snoepe en ze ware menne mins dankbaar da-t-ie ze zó goewd geraoien ha.
Van de week kwaamp Tien hier op de koffie. Hij hagget wir over Trump. Die krieg toch veul dinger klaor, volges hum. ‘Nou,’ greens onze Klaas, ‘as ik Trump op tillevizie zie, dan kan ik hòst nie mer geleuve da de mins van d’n aap afstamt. Hij lekt vur men veul meer op ’n aander dier en da stì in dees slachtmònd hog op de verlanglijst.’ Ik geleuf nie da Tien begreep wa d’n onze bedoelde, want hij gonk gewoon deur. ‘Hij hi da kopstuk van IS toch mar mooi unne kop klèinder gemakt.’ ‘Oo, da hì Trump vur aow dus gedaon,’ vlamde d’n onze trug, ‘lót oew èige naokeijke. Zonder d’n Brabantsen hond han ze da noit vur mekare gekreege!’
We hen wel wir gelaachen um Tiene en Ante. Ant maauwt al mònde da heuren Tinus zó slècht hurt. (Luistere duut ie al gin jorre.) Mar nou hasse’t eindelek zó wijd gekreege da-t-ie mee nor d’n ‘auticien’ ging en jawel hoor; hij moes òn ’n gehoorapperaat. Nou ze toch bé d’n oorspissjalist ware, liet Ant d’r èige ok mee kontreleere en wa denkte! Ant hurde nog slèchter! Nou hen ze vort bèij zón hulpstuk in d’r orre, die zen zó klèin dagge d’r niks af ziet.
We hen van de week nog ’n schón fisje gehad op de aauw school van onze Klaas. Ins in ’t jaor komme de aauw docènte daor bé mekare. Da’s alt vergimmes gezellig. Ge ziet dan wel da we allemòl vort aauw minse zen. D’r komme verhale langs over kleega’s die al onder de zooie ligge. De vruugeren biologieleraar ha ’n schón filmke laote zien waorop alterande paddestuul rontelum Èrp te zien ware. Ongeleuflek, zóveul verschillende sorte! En hij kos d’r prachtig bé vertelle. Hij zin dagge moest krùipe um die klèin sortjes tusse de blaoier en takke te ontdekke. D’r ware van die millimeeter dingeskes bé, mar die kosse d’r spore wel veijf meeter de locht in schiete. ’n Wonder wirreldje goewd in bild gebrocht! B’ons in d’n hof hen trouws ok nog noit zóveul paddestuul gestaon as dees jaor.
We kreege ’n lèkkere maaltijd ok nog en keijke mi plezier trug op de bijeenkomst. Èn nou op nor Suntereklaos.

geschreven door: Bèt van Klaasse