2019 - week 44

Te zondag han we toch unne spannenden dag in d’n Unent! ’t Waar de ‘Zondag van de Zandpaden’, de grooten dag van de Brabantse Hoeders en Brabants Landschap. D’r waar rond ’t Heerkenshuis van alles te doen. Wèije vol tènte mi alterand grèij vur jong en oud. Zund da’t reegenèchtig waar, mar toch kwaamp ’r veul volk op af.
Paul, de veurzitter van de Hoeders, ha ’n prachtprogramma vur de prizzentasie in mekare gezet. Hoeder Ans ha de supervizie bé de ontvangst en hiel alles onder kontrole. Onze Klaas en ikke han kèijhard gewerkt òn ’n dialektbuukske over zandpèdjes datter vergimmes goewd ùitzie, mee dankzij de twee vaklùi Pien Storm van Leeuwen en heure mins Jan Willem. Zèllie han samen ok ’n prachtboek gemakt mi kleurefoto’s en gedichte in ’t Neederlands over de leste zandpèij van Brabant. De Commissaris van de Kunning ha schón vurwoordjes geschreeve en onze Klaas en Pien moogen ’t uurste eksemplaar òn hum ònbieje in ’n kèijvol zaol. Hoeder Pien ha ’n prachtvèrs vertolkt en m’ne mins vertelde da hij de samestelling en de redaksie ha gedaon van de verhale en de liedjes en hij droeg z’n èige verhaal mi bravoer veur. Ik gonk grif gruts op d’n onze. Ik ha twèilef groote aquarèlle gemakt en veul wòttervèrfkes van blomme die langs de zandpèdjes groeie. We han die van de zommer al fietsend same bé mekare ‘geplukt’. ’t Is ’n fleurig buukske geworre en d’r zen nou twee schón buukskes over de zandpèij in Brabant die op dezèlfde zin gemakt is. Unne prachttwilling die ’n eenhèid vùrmt van hog kwaliteit.
Boswachter Mark Kapteijns ha ’ne schitterende documentairefilm gemakt over de zandpad as biotoop. Ongeleuflek, zóveul schón beesjes d’r leeve op ons traog wegskes! Wa ware ze knap in bild gebrocht. D’n tekst waar ingesproke dur onze Commissaris èiges en men viel op dattie daor ’n prachtige stem vur hi. Dieje mins hi alles mee. Die mótte wij hier in eere haauwe! Ik moog hum m’n moiste schildereijke ònbieje en daor gonk ik gruuwelek gruts op. Misschien ha’k ’m gin jungske meuge noeme, mar op onze leefted kekte nie zó naauw en ik heb alleen mar bewondering vur Wimme.
Hoeder Harry ha gezùrgd vur ’n selèksie van de ‘wedstrijdschildereije’ in alterande sorte vèrf die beantwoordden òn ’t thema ‘Brabantse zandpèij’. Daor din ’ne vakjury z’n oordeel over, mar ok ’t publiek mag stemmen op ’t beste werkstuk. D’r zen prijzen òn verbonde. In d’n hoek van de zaol ston ’n gewèldige pop mi klirròzzie van alle sorte van natuurklurre, gemakt dur Truus de Kanter. D’r wier ’n schón schilderèij onthuld van ’t schónste zandpad van de provinsie, gemakt van zand dur unnen Bèlze kunstenaar. Brabants Landschap waar verguld mi de Brabantse Hoeders en andersum waar ’t krèk inder. ’t Wier kèijgezellig.
Vur de honderde genodigde waar d’r ’ne luns van lèkker bottramme mi salades en zegt da daor gebrùik van wier gemakt. D’r waar buite zóveul te doen datter steeds meer volk bé kwaam. Ons jong en ons oudste klèindochter mi d’re vreijer ware d’r ok. ’t Liedjesprogramma in de groote tènt waar heel gevarieerd. Rensz, Gerlaine, Lein en Hans han al d’r best gedaon toen Martin en onze Klaas mi de hulp van de Sik en Emile nog moesse beginne. De bar drèijde op volle toerre; ’t wier kèijgezellig. De kraome en krumkes kreege volop belangstelling. Allennig de verteltènte stonne d’r dik wa verlaote bé.
Saoves rond zeuvene dinne we muug mar voldaon op haus op òn. Die Brabantse Hoeders hen hil wa in hulliej mars, mèin ik. De zandpèij zen in goei èirde gevalle!

geschreven door: Bèt van Klaasse