2019 - week 35

’t Waar in Mirroi te doen en ’t waar ginne kattepis! MaF, ’t Music and Food festival op ’t Beukplein. Ja, ’t mot ammòl Engels zen teegesworrig. Ik hagget gewoon MeE wille noeme: Muziek en Eete, mar da klinkt natuurlijk nie half zó maf.
Ze han ’t goewd vur mekare; alterande gezellige zitjes en òn de kante heel veul verschillend lèkker eetesgrèij en drank zat um ’t vlot weg te spuule. Vur de klèin mènnekes vanalles um mi te speule. D’r dartelde prachtig klèin grut rond da veilig binne de hekkes blief zóda de aauwlùi zonder zùrg wa bé kosse buurte. Ik ben d’r sòtteres en sondes geweest en ik heb mi veul mooi jong volk geklètst da me vertelde da ze hier ware komme wone en ’t prima nor d’re zin han! Da heur ik gèire en ik gonk grif gruts op ons Mirroi, want onze Klaas en ikke wone hier al meer as fijftig jaor gruuwelijk gèire.
Femilie Van Doorn van de Driezeeg waar mi alleman in de weer um ’t iedereen nor de zin te make. Pètje af vur d’n inzet van alle minse die bé dees organizasie betrokke ware! Sòtteres ben ik dur dieje verdomde reegen wèl tot op m’n vèl nat geworre, mar sondes kikkerde ’t weer gelukkig op en de minnegte genoot van ’t zommerzunneke. Ik ha veul schik toen ik in kontakt kwaamp mi wa jong mèidjes. Ik zin da ze schón kumkes op de kaast han en ze snapte d’r niks af. Toen ik ùitlin da’t beteekent da ge ‘goewd geboezemd’ bent, wier d’r flink um gelaache. Ik hoop da ze’t nou onthaauwe, want ’t is ’n mooi Brabantse ùitdrukking. Veul schónder as ‘diejen bos hout vur de deur’ of die schaoilijke ‘koplampe’. Heel plezierig waar de muziek die gelukkig nie beston ùit da zwaor gebonk da teegesworrig overal in de módde is. Nee, lèkker in ’t geheur liggende liedjes wor ge ok nog bé kunt praote en mekare verstaon.
Bé de Tropical Kontiki Bar han ze lèkker stuulekes en de twee jonges van de bediening han zón fleurige kleer òn da ge d’r bleij van wiert. Ik heb daor nog ’n welleke gebuurt mi onzen ouwe plisieman. Die ha nog zat schón dinger over vruuger te vertelle. Ik kwaam nog unne knappe kèirel teege en ik mènde da-t-ie nor men knipoogde en da kos niks gin kaod, want onze Klaas waar d’r nie bé. (Die waar z’n Aa-verhale òn ’t vertelle in Vèghel.) De òndacht din men goewd en ik din d’r op af. ’t Waar d’r inne van Klaas van Driel. Hij bliek getraowd mi ’n heel schón gekleurd vrouwke mi prachtige witte taand um sjeloers op te worre. Ze ha d’r dochterke bé en da waar wel zón mooi jong! ’n Klèin mènneke kwaamp roepe: ‘Opa krijg ik nog ’n ranja met popcorn?’ Nou, docht ik, hier hurde hoe internasjonaal ons Mirroi vort is! We kriegen ’t over Drieke, de kleega van Klaasse die vruuger ok op de vrachtwage zaat. Op unnen dag kwaam die z’n stamkroeg binne mi een oorbèl in. Da waar maf. D’r wier gevraogd: ‘hoe lang draagde gé da stom ding al?’ ‘Sens da ons vrouw die in de cabine van m’ne wage gevonden hì,’ bekende Driek mi ’ne rooie kop.
Mar ik hoop ècht da de MaF organizasie d’r kommend jaor de innerzjie vur hi um wir zón schón ivvenement vur mekare te bokse. Veul minse hebbe mekare leere kenne in unne fijne sfeer en de keijnder spulde of ze alt al vriendjes mi mekare ware. Goewd vur Mirroi. Ons heeget deugd gedaon!

geschreven door: Bèt van Klaasse