2018 - week 47

Onze Klaas gedeijt op zon en wèrremte. Mi mooi weer is ie de kunning te rijk. Dan nèijt ie ’r ’t liefste ùit op z’n fietske of duu loopes de Kneijndebuskes in. Ok kunde’m dan dik veijnen in d’n hof wor ie mi veul plezier de leste frambooze plukt. Herbstgold hiette die en ze doen d’ren Duitse naam eer òn, want alle jorre stòn daor tot wijd in ’t nòjaor nog unne kwak lèkker geel vruchjes òn. Meepesant kùmt ie dik mi noten òngedrage en die zen nou op z’n best. Onze nootenboom moet veul zon hebbe; dan kreijge z’n vruchte meer smaak en komme d’r gin haor op zoowas in natte jorre. De drugt hitter wa da betrèft bé ons noot ècht deugd òn gedaon.
De zon schent de leste daag nog fel azzof ’t niks kost en de èikelocht vurspèlt nog steeds schón daag. Da’t snaachs hard afkoelt, is gin wonder; we zitte vort bekant in dizzèmber!
Vandaag is Ant hier dur ’t huis òn ’t wèstere mi unne stofdoek en ’ne ragenbol. D’n immer mi zeepsop hisse al buite gegoid want ’t uurste wèrk is bé heur alt de plee. Ons hùiske blinkt alwir as ’n baggekuntje. Ant wit ’r raod mi. Tien hi heur vanmèrge gebrocht en is alwir vertrokke nòdattie efkes nor ons verwarming hi gekeeke. Inne radiator duuget nie en hij zó da wel oplosse. Mooi nie dus. Hij liet hier nog wel ’n sleutelke valle en daor hittie op z’n kniejes mi de kont umhog nor ligge zuuke. Mi unne lange schoenlippel en unne zaklantèire hittie hier dur d’n hèrd gekrope. Hij heeget ding teleste onder de keukekaast ùitgekreege, de gaperd. ’t Waar wel zó’n komisch gezicht da’k ’r um moes laache.
Nou is onze Klaas mi Henk Jansse al nor Ravestein vertrokke, want daor wónt unne schónne mins, die profèssor is, mònnika spult, zingt, veurdraagt en zoo en die ok nog ’n wèrm hart hi vur Brabants. Henk gi daor foto’s make en d’n onze moet via ’n vraoggesprèk ’n stuk over hum schreijve. Da doen ze vur ’t blad Brabants en dees is al vur ’t spissjaal karnevalsnummer van kommend jaor da ze nou gòn make. Brabants is ’n schón tijdschrift da iedereen zó moete hebbe die ’n bietje gevuul vur èigenhèid en verbondenhèid mi ons gewest hi.

Vurgende week krieg ik ’n hil zooi papperozzie. Op d’n envelop ston: ‘Meteen reageren; u heeft gewonnen!’ Nou ikke òn ’t leeze wa munne prijs toch wel zó zen. Ik moes uurst iets bestelle um te heure wa d’n ùitslag wel waar. As aauw dutseloma ben ik d’r in getrapt. Ik heb al zó lang niks mer gewonne. ’t Wier wel ’s ted, docht ik. Ik bestelde twee pùtjes jam…
’t Spul kwaamp òn en wa denkte!? Niks ginne prijs, mar wel ’n reekening van 24 euro vur die klótdinger. 6 euro portokoste en daorbovenop 6 euro vur snelle toezending, 2 euro vur de verzeekering en 10 euro vur de jam, die ge bé de supermèrt in unne gróttere pot hòlt vur 1,31…
Da ze aauw minse zó kunne besodemietere, daor kan ik nie over ùit. Onze Klaas wier kèijvals toen ik alles opbiechtte, da snapte. ‘Ge stuur ’t hil spul aachtermekare trug nor die oplichters,’ griens ie. Da he’k mar gaauw gedaon en da kostte ok mee alwir 6 euro. ‘Wa zedde toch ’n stom trapgaans,’ zuchtte d’n onze ok nog. En witte wa nou zó beroerd is? Hij hi nog groot gelijk ok.

Toch benijd hoe dees wijer aflupt…

geschreven door: Bèt van Klaasse