 |
Auteur: Paul Asselbergs
|
Laatst was ik op kennismakingsbezoek bij een bruidspaar. Ik stelde me netjes voor, en mij viel direct op, dat de bruidegom een vreemde vóórnaam had. Ik zei: “hoe moet ik jouw naam uitspreken?” Zijn a.s. echtgenote zei: “Paul, mijn man is nors”. Ik schrok en zei: “wat bedoel je?” “Mijn man is Noooors”, zei zij toen wat duidelijker, “maar hij spreekt goed Nederlands hoor”. Hij had een ink postuur. Direct kwam bij mij de volgende taalgrap binnen: Hoeveel kilo zou die Noor wegen? Zijn aanstaande zei: “Paul, toen mijn vriend kennis ging maken met mijn ouders zei mijn moeder: “Dag jongen, ik wens je veel succes met mijn dochter, want met al haar
eerdere vriendjes heeft ze het hooguit 3 maanden volgehouden”. Ik zei: “Nou, ik hoop natuurlijk dat jullie wél voor eeuwig bij elkaar blijven”. Ik ben BABS, geen mediator!
Onlangs trouwde ik een stel ’s avonds om 21uur. Dat was de keuze van het stel, omdat veel gasten van heel ver moesten komen en ook bleven logeren.
De a.s. bruidegom maakte er een mooie grap over. Hij zei: “we trouwen ’s avonds, dan hoef ik ook niet zo lang te wachten op onze huwelijksnacht”.
Hun relatie was begonnen bij Ski-dome. Het begon met een latrelatie dus.
Onlangs maakte ik iets unieks mee. Het 4-jarig zoontje van de bruid (bruidsjongetje), kreeg tijdens de ceremonie kennelijk heel hoge nood en ging net achter het bruidspaar staan plassen (het was buiten hoor). Alle gasten wisten niet wat ze zagen en lachten zich een ongeluk en hadden toen alleen maar aandacht voor dat bijzondere tafereel. Ik stopte daarom maar even met mijn toespraak. Toen ‘t manneke klaar was, en ik toen ook z’n blote kontje zag, zei ik spontaan: “ik begrijp het hoor lieve mensen, hij wilde kennelijk even naar z’n eigen gez…. luisteren”. De sfeer was er helemaal naar dat ik dit kon zeggen. Ik wil niet ordinair zijn hoor, maar de timing werd zeer gewaardeerd. Humor is ook belangrijk in het leven.
©2025 Paul Asselbergs