Ruud 2020
Hier staat wekelijks op dinsdag een nieuw gedicht van muzikant, zanger, dirigent, schrijver en entertainer Ruud van der Heijden uit Best.
Ruud is op zaterdag 24 oktober 2020 na een betrekkelijk kort ziekbed rustig ingeslapen.
Ruud dank je wel.
- Details
- Hits: 1016
Heel vroeger klaarden wij het zwaarst karwei,
zonder hulp van laptop of mobieltje,
computers kwamen er nog geen voorbij,
wat je las of hoorde dat onthield je.
Je werkte met de middelen die je had,
louter met een potlood of een krijtje,
wanneer het stuk was, werd het aangevat,
beurtelings complex en soms ’n eitje.
Zo speelden we diverse klussen klaar,
eisen waren niet zo hoog gespannen,
ook stonden pa’s en opaas helpend daar,
dat waren nog eens handige mannen.
- Details
- Hits: 773
We houden op met tolereren,
er is al zat wat ons niet zint,
we lieten al genoeg passeren,
maar willen nou ‘n andere wind.
Een waar we ons op kunnen kleden,
die niet meteen de sfeer vergald,
we zijn met weinig al tevreden,
als er maar mee te praten valt.
Als we ‘t op waarde kunnen schatten,
zoveel als denkbaar: consequent,
zodat een kind het kan bevatten,
dan zijn we daarmee dik content.
- Details
- Hits: 793
Wanneer men van alles genoeg heeft,
dan heb je niet veel meer te wensen,
geldt niet het recept dat je nog leeft,
zoals bij gewonere mensen.
Want die zijn met ’n luttel al blij,
gemazzeld met ‘n pover pietsje,
geluk met een appel en een ei,
de koning te rijk met hun fietsje.
Die bezit wat zijn hartje begeert,
voorop staat bij staties en stalles,
zijn de kansen ten goede gekeerd,
als jij bij de vleet hebt van alles.
- Details
- Hits: 842
Zonder ‘n poot om op te staan,
dient tot niets, dan ben je nergens,
zou je dan de hort op gaan,
kwam je ergens zonder erg ‘ns.
Wie weet in ’n niemandsland,
waar geen denkend mens wil wonen,
niets doet in partijverband,
lukt ‘n spel voor spek en bonen.
Denkbaar is het wel op’t lest,
als je enkel zou gaan hoppen,
dat je het soms wel ‘ns best,
in de raad ‘n eind zou schoppen.
- Details
- Hits: 947
Geen zier zijn we zonder mobieltje,
de labtop bestuurt ons bestaan,
wat mén vroeger leerde, onthield je,
dat doet de computer voortaan.
De volgende stap is ’n maatje,
’n robot die meer weet dan jij,
die kunst-homosapiens staat je,
met al wat je op je neemt bij.
Je hoeft aan hem niets te besteden,
hij heeft al genoeg aan z’n baan,
met één chip is ie al tevreden
en staken… daar doet ie niet aan.