Ruud 2019

Koud en nat en gruwelijk glad,
is het keienleggerspad,
in de lange maanden met ’n R.

Stappend door een modderpoel,
geeft de winter het gevoel:
alles lijkt vandaag ‘n brug te ver.

Weergevoelig ongemak,
hoort nou eenmaal bij ’t vak,
als ‘n onverbiddelijke plaag,

maar al lijkt het leven zwaar,
met ’n ”bakske” hier en daar
lach je om ´n sneeuw- of hagelvlaag.

Constant stampend op pedalen,
blijf je fietsend aan de gang,
maar kun jij de top niet halen,
zie je fietsen als een dwang.

Als je effen wacht met trappen,
zul je bij wat tegenwind,
van je kar af moeten stappen,
dus bezint eer ge begint.

Ga geen dure fietsen mollen
en blijf uit de Tour de France,
wil je toch wat rock-'n-rollen,
klepper dan ’n klompendans!

'n Maatschappij zonder vrijwilligers,
stond onomkeerbaar op z'n kop,
werd iedere dag hulpelozer
en kwam er nooit meer bovenop.

Voor het hedendaags existeren,
werd hun gemis 'n flinke dreun,
ook school- en verenigingenleven,
kan niet zonder wat ruggensteun.

'n Sportclub was niet voor te stellen,
waaraan de supporter ontbrak,
ook bij veel verzorgingshuizen,
van 't zelfde laken 'n pak.

Blijf dat enthousiasme waarderen,
hun inzet en zorg, doelbewust,
hou alle vrijwilligers in ere,
gerieven is hun lieve lust!

Veel hulde aan deze en gene,
die ‘t Tejaterke hebben gered,
in ere hersteld, nota bene
‘n schouwburg op poten gezet.

In plaats van een uitgediend kerkje,
prijkt daar nu een doelmatig pand,
belangstelling groeit en dat merk je,
‘t gebodene is imposant.

’n Centrum voor dansers en zangers,
voor allerlei vormen toneel,
voor rolstoel- en carnavalsgangers,
voor jong en oud, ieder zijn deel.