Ruud 2019

Waar zou vader blij mee zijn,
da’s de vraag in veel gezinnen,
bier of whisky, port of wijn,
of dit jaar iets nieuws verzinnen?
’t Oudvertrouwde is wel safe,
stropdas, 'n paar wollen sokken,
of toch maar weer aftershave,
dat is risicoloos gokken.

Maar het zit niet in geschenken,
'tls de'intentie die't 'm doet,
alleen door 'ns aan hem te denken,
geeft 'n vader goeie moed.
Dus geen stropdas; pet of sokken,
en zo'n vaderdag is fijn,
hij hoopt dat en wil niet jokken,
er vaker vaderdagen zijn..

Schrapers willen altijd meer en meer,
nooit een die “het is genoeg” kan zeggen,
al die lui zijn altoos in de weer,
met bezwendelen en luren leggen.

Zulke slaan hun slag zoveel ’t kan,
om toch maar hun portie te verkrijgen,
egoïsme is hun pakkie-an,
zorgen doen ze enkel voor hun eigen.

maar

Anderen willen brood slechts op de plank,
ook al lijkt zo’n leven nogal nukkig,
zijn‘t tevreden mensen godzijdank,
schrapers echter die zijn nooit gelukkig..

Bij ons thuis ging alles op een sukkeldrafje,
elfendertigst was ons aller sleutelwoord,
daarom woonden we ook op een achterafje,
op ’n plek waar niemand ooit van had gehoord.

Bijgevolg was er geen mens ooit overspannen,
iedereen die liet gewoon zoals het was,
zonder dure magnetron of snelkookpannen,
haastigheid kwam niet in onze kraam te pas.

Hollen vonden wij te gek om los te lopen,
wandelend bewogen wij ons, poot voor poot,
zelfs de slakken kwamen ons voorbij gekropen
en aan spurten hadden wij een broertje dood.

Onze toom van kippen legde langzaam, lijzig
en de koeien gaven melk druppelsgewijs,
niemand had, de klok rond, een horloge bij zich,
omdat tijd niet telde in het paradijs.

Zonder 'n poot om op te staan,
dient tot niets, dan ben je nergens,
zou je dan de hort op gaan,
kwam je ergens zonder erg 'ns

Nergens: is 'n niemandsland,
waar geen denkend mens wil wonen,
of 'n spelletje spelen met iemand,
zelfs niet eens voor spek en bonen.

Wil je niet ten lange lest,
naar de haaien of de knoppen,
dan kun jij het nog in Best,
in de raad 'n heel eind schoppen.