Dialectcafé gemist? Jammer!

Op zondag 13 april 2025 vond in de Harmoniezaal te Ossendrecht de zoveelste editie plaats van het West-Brabants Dialectcafé. Het was een zeer geslaagde aflevering, met een grote variatie aan verhalen, gedichten, liedjes en voordrachtjes, die ondanks hun grote verscheidenheid één ding gemeen hadden: ze werden allemaal gebracht in een West-Brabants dialect. Zo waren de dialecten van Ossendrecht, Hoogerheide, Bergen op Zoom, Halsteren, Steenbergen en Etten-Leur te beluisteren.

Zelf moest ik natuurlijk ook een bijdrage leveren. Ik koos deze keer voor een verhaal, dat ik speciaal voor deze gelegenheid schreef:

De gouwe bruiloft
Al ’n jaor vurda ’t zoow wèèd was wier z’al zeenewaachteg. Die gouwe bruiloft moes ’n fantasties fjeest worre. Waor zouwe ze da gaon viere? Wa vur nuuwe kljeere gieng ze kwoope? Wie zouwe ze uitnwoodege? Wie kon ze in vertrouwe n’om raod vraoge? Loes ad jeel wa d’om oover te prakkezeere.
Z’adde n’n goej uuwelek. Suus, d’re vent, waarekte aart vur de kost, zoowda zij d’r èège kon wije aon d’r obbies en aon vrijwillegerswaarek. Toen duidelek wier da ze gin kinders kon krèège, ad Suus trwoostend gezeed: ‘Da’s dus ok ’n woop zörge minder. Me n’oeve nerreges naor te kèèke, we gaon geniete van ’t leeve.’ En da d’adde ze gedaon. Wiekendjes weg, van tèèd tot tèèd lekker uit eete, da soort dienge.
Ze deeje veul saome, mar ze liete mekaore n’ok vrij om ieder d’r èège apart te vermaoke. Suus gieng dikkels beljarte of kaorte en Loes zaat op ’n naoiklupke en op Engelse les.
‘Wa doede toch ammel zeenewaachteg?’, zeej Suus. ‘Ge lwoop t’ammel mar te keutele n’en te draoie. Wa zoekte, zèèd’ iets kwèèt? En ge vergit ok van alles de leste tèèd. Vandemorreget nog, ge waor jeelemaol vergeete n’om m’n botteramme te smèère. Bekaant vefteg jaor getrouwd en ik eb vur d’n jirste kjeer m’n botteramme in de ketiene motte kwoope.’
‘Bekaant vefteg jaor getrouwd, jao, daor gao g’t nouw net om’, zeej Loes. Ik ben al aon ’t prakkezeere n’oover ’t fjeest. Oew gaon we da d’ammel aonpakke?’
‘Och meens, waor g’oew èège druk oover mokt. Waorom zouwe me fjeeste? W’emme gin kind of kraoi. Dikke vriende n’emme w’ok nie. Waorom veul geld uitgeeve vur ’n grwoot fjeest? We gaon gewoon meej z’n tweejkes ’n paor daoge meej vekaansie, lekker kuijere in Zuid-Limbörg, daor emme me toch veul mjeer aon?’
Beteuterd keek Loes ’m aon. Moes da fjeest zoowmar nie durgaon? Mar jao, èègelek ad ie meschien wel gelèèk. Of toch nie? Daor moes ze nog ’s goed oover nordenke.
En toen rèèpte d’r langzaom mar zeeker ’n ge’èèm planneke in d’re kop.
Ze zouw ’t stil ouwe vur Suuse, mar ze gieng stiekem ’n mwooi fjeest vur ’m orgeniezeere. IJ was ommes de liefde van d’r leeve. Op de dag zellef zouw z’m verrasse. Ze nwoodegde al z’n beljart- en kaortvriende n’uit: om tweej uure bij Non Plus Ultra en dan gwooie me de booter teege ’t zolder. We maoke d’r ’n jeel gezelleg fjeesje van meej zoowveul drienke a ge lust en ’n rèèkelek dienee. Mar ge meu niks teege Suuse zegge, want dan is de verrassing jeelemaol weg. Ze zouw ’n taksie laote komme teege tweej uure en ze zou zegge teege Suuse: ‘Ik eb ’n gezelleg eetetje gereegeld vur oons tweeje.’ En a ze dan bij Non Plus aonkwaame, dan zouwe z’n twinteg beste vriende daor al zèèn en ‘Lang zulle ze leeve” zienge.
’t Was zoowwèèd, de grwoote dag was aongebrooke. Klokslag om tweej uure stopte d’r ’n taksie vur zöllie uis. De sjefeur stapte n’uit, ij belde n’aon en vroog of ze meejgienge. Mar net op dieje memènt stopte d’r nog ’n taksie. En ok dieje sjefeur stapte n’uit, kwaam naor de vurdeur en vroog of ze meejgienge. Wa was da nouw? Ad Loes per ongeluk tweej taksies besteld? Ok Suus was verbaosd.
Toen wier ’t duidelek. Suus ad stiekem ’t zellefde planneke bedocht as z’n Loes. IJ ad alle vriendinne van z’n vrouw uitgenwoodegd bij De Jonckheer. Om tweej uure zouwe ze daor gerjeed zitte om ’t gouwe bruidspaor te ontvange meej ’n artelek ‘Lang zulle ze leeve’.
Wa nouw gedaon? ’t Was gaauw opgelost. Loes gieng mitte taksie naor De Jonckheer en Suus mitte n’aandere taksie naor Non Plus Ultra.
’s Aoves laot zaage ze mekaore wir trug. Alle tweej ’n bietje n’aongeschoote viele ze in mekaores aareme en zeeje: ‘Zoown mwooi fjeest ebbe we nog nwoot nie meejgemokt!’ Tevreeje en gelukkeg gienge ze saome nor Drwoomlaand. En de dag daornaor vertrokke ze naor Zuid-Limburg.

Wilt u reageren op dit verhaal of op deze column? Of wilt u zelf een keer uw verhaal kwijt in deze rubriek? Stuur uw bericht dan naar Jan Luysterburg via het e-mailadres: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Grote kans dat u het volgende maand terugleest in De Krant regio Wouw.

Tot dan!

Geschreven door: Jan Luysterburg