 |
Auteur: Henk Habraken
|
D'n HaDeejer - januari 2012
Zalig
Dit stukje schrijf ik in de eerste week van januari. De jaarwisseling heeft onlangs plaatsgevonden en ik ben nog de hele dag tegen iedereen “zalig nieuwjaar” aan het roepen. Je hoort dat tegenwoordig amper nog en ik word telkens raar aan gekeken, maar voor mij is het een traditie die bij de Brabantse cultuur hoort.
“De beste wensen”, hoor ik bijna iedereen zeggen, maar wat ‘de beste wensen’ zijn of wat ze mij dan toewensen is voor mij een raadsel. Nee ‘de beste wensen’ is een volkomen nietszeggende uitdrukking. Willen ze daarmee eigenlijk zeggen, “ik wens jou het allerbeste”? Ik weet het niet, maar ‘ik wens jou het allerbeste’ is geen specifieke nieuwjaarswens en kan, het hele jaar door bijdiverse gelegenheden gebruikt worden. Nee, dan vind ik ‘gelukkig nieuwjaar’ al een betere nieuwjaarswens. Maar het allermooiste blijft ‘zalig’, omdat dat veel meer is dan gewoon ‘gelukkig’. Volgens van Dale is ‘zalig’: in de hoogste mate gelukkig. “Een zalige tijd, tussen vijftien en twintig, als het leven open gaat”, schreef Van Schendel eens. ‘Zalig’ is ook: in de hoogste mate aangenaam, heerlijk (bijvoorbeeld dat geeft een zalig gevoel) of in de hoogste mate lekker (zij kookt zalig). En als je een jong stelletje, na de eerste huwelijksnacht, vraagt “hoe was het?” zullen ze nooit antwoorden met “gelukkig”. Nee, dan zeggen ze eerder “záááálig!” Dus een ‘zalig nieuwjaar’ is voor iedereen het hoogst bereikbare.
Tenslotte: De Idop initiatiefgroep wil de eigen ‘nestgeur’ van Heeswijk en Dinther weg hebben. Nou ja, de ‘nestgeur’ van Heeswijk kon beter, maar die van Dinther vind ik zalig en moet dus blijven. En … Heesch bij Oss zou ook zááálig zijn.
©2012 Henk Habraken