Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Westelijke dialectverhalen 2021

Kemuunie (2)

week 27- 7 juli 2021

JanLuysterburg removebg preview

Henk van Aert en Peter Borremans hebben ons vorige week al laten genieten van hun Kemuunieveraole. Maar ik heb ook weer van onze andere vaste verhalenvertellers een bijdrage ontvangen. Een leuke bijdrage weer, moet ik zeggen. Het is erg interessant om de overeenkomsten en de verschillen in deze verhalen te lezen. Ervaringen van een meisje vergeleken met ervaringen van een jongen. Allereerst het verhaal van Yvonne Rijk:

Kemuunie
Ja, hoewel het natuurlijk al lang geleden is dat ik "mun kemuunie" deed, weet ik nog wel hoe het destijds ging. Natuurlijk "un mwooi kleejke" aan.

Omdat mijn vader net 2 maanden ervoor was overleden mocht ik geen echt "kemuuniekleejke." Dat vond ik wel heel erg. Maar een tante die goed kon "noaie" had toch een "mwooi kleejke" genaaid en het voordeel hiervan was: "da kon ik loater altij aon."

Bijna de hele klas deed toen nog "zun kemuunie." Het waren natuurlijk alleen "mar maskes." De jongens zaten op een andere school.

In de kerk stonden vooraan twee mooie marmeren "kemuuniebaanke."

Toen het grote moment was aangebroken gingen alle "kemuuniekaante" naar voren. Vier of vijf "kemuuniekaante" ,mochten achter de "kemuuniebaank"gaan staan. Achter de eerste rij stond weer een rij. Daarachter weer een rij enz.

Op "bevel" van de "pastwoor" ging de eerste rij knielen aan de "kemuuniebaank". Daarna deed iedereen gelijk zijn handen onder een "grwoot wiet doek." Dan staken ze allemaal "der toeng" uit. De pastoor kwam langs en legde op iedere tong een hostie.

Daarna gingen de gelukkigen, die al een hostie hadden gekregen weg en herhaalde zich het hele tafereel met degenen die op de tweede rij stonden.

Na de mis gingen de meesten met hun moeder langs buren en kennissen "oem der eige te loate kijke". En natuurlijk vooral "oem un kedoowke te krijge."

Thuis nog lekker eten en dat was het.

In die tijd waren er een paar keer per jaar "precessies". Daar mocht je dan in meelopen in je witte communiejurk.

Maar helaas, "mijn kleejke, wak altij oan kon" werd tot mijn grote verdriet niet goedgekeurd om in een "precessie" mee te lopen.

Maar ook daar kwam weer een oplossing voor. Een achternichtje was "uit der kemuuniekljeed gegruuid" en laat dat nou precies voor mij passen.

Dus heb ik in heel wat "precessies" mee mogen lopen.

Dat was het verhaal van een meisje. Nu volgt dat van een jongen, namelijk Ad Borremans:

Nuuwe n'erring
Toen da’k m’n kemuunie deej waor ik net as de mjeeste kienders zeuve jaor en zôôt ien de jirste klas van de ljeegere school. Om oos vur te bereije kreege wij van de pestwoor of de kapelaon kattechisemusles. Da was om te ljeere waarom en waddet betjeekende agge oew kemuunie deej. Vur oos was da eigeluk aljeen mar te doen omda ge dan ’n schwoon kemuuniepakske kreeg en ok op dieje dag vuul kedoowkes en ’n fjeesje vur de femielie. D’r wier ok nog van te vurre gerepeteerd ien de kerk, want da moes wel goed gaon, netuurluk. Vural da ien de kerk komme lwoope moes goed gaon, we kwamme meej z’n twije neeve mekaore bienne lwoope, lienks de mannekes en rechs de maskes, aand ien aand, en vur ’t altaor, d’aande loslaote en ien de bank gaon ziette, ok wur de mannekes lienks en de maskes rechs, bekeeke vanaf ‘t altaor. Ok ’t te kemuunie gaon wier gerippeteerd, want ge moes dieje n'osti aonpakke mej oew tong, die ge moes uitsteeke en de pestwoor leej dieje n'osti daorop.

’n Week vur dagge oew kemuunie gieng doen moesse d’r fotoos gemokt worre bij Ongering ien Ostrecht, en die waore dan klaor op de dag dagge oew kemuunie deej, en konde ze geeve aon de peeter en de meeter en de rest van de femielie. De dag zelluf was ’t van smorgus af al paniek thuis want alles moes greed staon vur da we nor de kerk gienge. Want as wij trug kwamme gieng ’t fjeest begienne en kwamme de kedoowkes vur mijn, en ’t eete en de drank vur de rest. En nouw zegge wij nog dikkels bij oos ien de femielie da wanjeer ge iets aon ’t eette zijt wa ge jeel lekker vient, tis net of da’k m’n kemuunie wir doen. Iek zelluf eb da gevoel bevubbeld as iek de jirste nuuwe n'erring nor bienne laot glije, da gevoel, kunde da oew eige vurstelle. Ak er aon denk krijg iek ’t waoter ien m’n mond. Iek eb ien al die jaore dikkels m’n kemuunie opnuuw gedaon as t’r wir nuuwe n'erring ies.

Brabanders en hun taal
Als liefhebber van de Brabantse dialecten heeft u zich natuurlijk inmiddels aangemeld voor de online vereniging Brabanders en hun taal, die is opgericht door een samenwerkingsverband tussen Erfgoed Brabant en de Stichting Brabants. Dat is gratis genieten! Oudoe!

geschreven door: Jan Luysterburg



© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - vrijdag 29 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard