Bodschappe (2)

Het kon natuurlijk niet missen. Bij het woord 'bodschappe' gaan de herinneringen terug naar vroeger. Hoe ging dat toen? Anders dan nu in elk geval, hoewel ... er zijn ook overeenkomsten. Laten we de verhalen eerst maar eens gaan lezen.

Yvonne Rijk heeft opnieuw een prachtig verhaal. Onnodig te vermelden dat ze uit Ossendrecht komt:
'Bij het woord "bodschappe" krijg Voor groente gingen we naar "Kees Teut", voor brood naar "Fooske de Bakker". Voor vlees naar "Boerke van Lwoon". Voor de rest van de dagelijkse "bodschappe" hadden we genoeg keus. Iedere buurt had wel een kruidenierswinkel. Als ik die allemaal op ga noemen wordt mijn stuk veel te lang.
Zelf gingen we meestal naar "Swooi de Goeie" en later naar "Sjos van Nonkeltje de Dwooij". Deze laatste had eerst een houten winkel in de Dennenlaan en kreeg later een heuse "supermart" in de Lievevrouwestraat.
Ja, daar mocht je de "bodschappe" zelf pakken en afrekenen bij de kassa. Dat was echt een verandering met vroeger.

Natuurlijk hadden we ook wel eens nieuwe kleren of beddegoed nodig. Dat kwam dan van "de Krol" die ook "pietrolie" verkocht, of van "Fie van Schoete". "Fie van Schoete" en "Boerke van Lwoon" bestaan nu nog als winkel.
"Vur nen nieuwe schurt" gingen we naar "Liza van Lonnekes", die had in haar winkeltje van een paar vierkante meter tientallen schorten waaruit je kon kiezen.
Als laatste noem ik nog "Cobie Poel", want natuurlijk hadden we toen ook al "doe het zelvers".
Iedere winkel had zijn eigen zegeltjes, die ijverig werden opgeplakt en gespaard.
Op de hoek van de Kon. Wilhelminastraat en de Lievevrouwestraat kwam in de jaren ’50 een splinternieuwe Sparwinkel van Gorius Kil.
Daar kon je "Spar zegeltjes" sparen en ik herinner me nog dat we één keer per jaar met alle kinderen uit de buurt met een bus naar de speeltuin mochten. Dat werd dan gedeeltelijk gefinancierd door de Spar.

Wat ik ook nog wil vermelden zijn de drie "soepboeren" die langs de deur kwamen.
Alle drie hadden ze volop klandizie. Je ging met je lege pan naar de auto of bus van de soepboer en kwam met een pan vol heerlijke soep terug.
Dat waren nog eens tijden. Toch herhaalt de tijd zich op sommige punten.
Vroeger hadden, vooral de mensen die wat verder van een winkel woonden, een "bodschappeboekske". Hierin schreef je je boodschappen en één keer in de week kwam de kruidenier "het boekske" ophalen en bracht dan dezelfde of de volgende dag de boodschappen thuis.
Nu zijn we weer in een tijd beland waarin veel "bodschappe" worden thuisgebracht.'

Dankjewel Yvonne, voor dit prachtige, typisch Ostrechtse verhaal, hoewel er veel universele elementen in zitten.

Ook Ad Borremans heeft zo weer zijn eigen kijk op de dingen:
'Om bodschappe gaon da doen de meesse al zoow laank datter wienkels zen, volgus mijn. En ’t mjeeste wa ze dan gaon aole ies netuurluk ’t eete en ’t drienke, want da kunde nie miesse, en da edde elleke dag nwoodeg. Iek weet nog da’k as klèèn manneke om bodschappe gieng bij Zjoow van Tatjes ien de Duinstraot, die oj daor ’n wienkeltje, waor dagge van alles kon kwoope. Iek kreeg dan van oos moeder ’n briefke meej van wa we nwoodig ojje, en ok geld kreeg iek netuurluk meej. Da briefke goof iek dan aon Zjoowe en die mokte alles klaor om meej te neeme. Ondertusse stieng iek dan al te kijke meej ’t waoter ien munne mond, bij ’t oekske van de snoepkes, want da zoog ter altij jeel verleideluk uit. En dan kon iek ’t nie laote om daor toch wa van meej te neeme, al stieng da nie op ’t briefke van oos moeder.

Mar bodschappe kan ok wa daanders beteekene, want agge bevoorbeld iets mot gaon zegge teege iemand, wa nie zo leuk of sjuust jeel leuk ies, word ter ok gezeed: ' iek eb ’n bodschap vur jullie' en dan vertel doow veraol. En dan edde nog een gebeurtenis waor da de bodschap vur gebrökt word. Da ies agge nor de weecee mot, vur de grwoote of de klèène bodschap. Ien d’n Efteling deeje ze da vroeger aonwijze meej zo’n kebouterke die meej zunne duim nor links of rechs wees, en da zeettie dan ok, grwoote bodschap of klèène bodschap. Nouw da’k ier aon ziet te denke krijg iek wel ’n apart gevoel ien munne buik, want toen iek aon ’t kuijere waor belde ’n bekende, en die zeej: 'iek zen net bij jou on de deur gewiest, mar ge waor nie tuis. Mar da gif nieks wur', zeettie, 'mar iek eb wel ’n bodschap bij d’aochterdeur weg geleed.''

Peter Borremans heeft weer de nodige uitdrukkingen gevonden. Weet u bijvoorbeeld wat 'n beschete bodschap is? Of: Daor em ik gin bodschap aon; Kaoreltje mot vur 'n grote bodschap naor achtere?
Peter vertelt ook dat hij zelfstandig zijn boodschappen doet, dat hij naar de supermarkt gaat met een boodschappentrolley en dat hij altijd contant afrekent. Soms ziet hij dan bekenden.
Tot volgende week!