Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Ruud 2020

Ruudjes - E

Ster inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactiefSter inactief
 
RuudEen dag is niks
Samen met het ochtendgloren,
vóór de eerste zonnestraal,
werd de nieuwe dag geboren,
tijdens ’t allereerste maal,
maar al bij het middag eten,
zeg maar toen de lunch begon,
was ie al ‘n eind versleten,
was’t voor hem al haute saison.
‘kBen nogal aan tijd gebonden,
zei hij, dit was mijn verhaal,
diste dan z’n slotseconde,
op bij’t laatste avondmaal.

Een kip zonder kop
‘n Kip zonder kop,
vindt ondanks haar vleugels,
nog minder de weg,
dan ’n paard zonder teugels.
Hetzelfde verhaal,
is ’n mens zonder maatje,
die loopt ook verloren,
al kent ie het paadje.

Eén zwaluw
Als winter opzij gaat en plaats maakt voor lente,
dan lengen de dagen op weg richting mei .
Als warmte voelbaar wordt, ook de latente,
is d’eerste zwaluw er vliegensvlug bij.
Ook z’n familie komt ras op de proppen,
zodat de lente waarschijnlijker wordt.
Het eerste zonlicht jaagt kou naar de knoppen
en krijgt natuur het hoognodig support.

Eendracht
Welke klus je ook moet klaren,
doe het niet alleen.
Welke koers je ook moet varen,
hou je team bijeen.
Blijf gewoon karweien,
wat er ook gebeurd.
Doe hetzelfde als de bijen,
daar wordt niet gezeurd.
Partnerschap doet welig tieren,
maakt het kleine groot.
Neem ’n voorbeeld aan de mieren,
daar wordt aangepoot.

Eenmaal
We leven maar eens en niet meer
en die ene keer doet al zo zeer.
’n Kat, ja die leeft er wel zeven,
maar wat als wij allemaal bleven,
dat trok onze aarde niet meer.
Wij houden ’t maar bij één keer.

Eerste schooldag
Zo’n eerste schooldag is ’n stap,
‘n hele grote voor de kleinen,
die hongeren naar wetenschap ,
als voedsel voor hun breinen.
’n Gloednieuw schooljaar is ’n pas,
’n eerste van nog heel veel schreden,
die je gaan leren, klas na klas,
om nieuwe paden te betreden.

Eerste zon
Straks dan gaan de dagen lengen,
één dag zijn ze even lang,
ze gaan ons vernieuwing brengen:
jonge lente, nieuwe zang.

Ook de atmosfeer wordt aardig,
vol beloften zit de lucht,
de natuur, volop schotvaardig,
is ontwaakt, weert zich geducht.

Nu naar buiten, met z’n allen
en als kou ons niet verrast,
kan met enkele mottenballen,
‘t kamizooltje in de kast.

Eet je rond
Eet je rond en wordt ’n knikker,
snoep maar raak, dan word je vet.
Smikkelen dat maakt je dikker,
op z’n minst ietwat gezet.
Zout en zoet maakt alles lekker
en het celweefsel is zwak.
Zoetigheid is de verwekker,
van veel lichaamsongemak.
Laat de mensheid nou maar praten,
tafel, smikkel, consumeer,
waarom zou je ’t smullen laten,
‘tis misschien de laatste keer.

Ei
Vergeet je ellende, vergeet je verdriet.
Je kleine malheurtjes, onthou die maar niet.
Je tranen die drogen vanzelf na ‘n tijd
en als je blijft klagen dan heb je straks spijt.
Gezeur en gezanik kost veel energie.
Verzin, als ’n mafkikker, ’n melodie.
Vergeet je misère, vergeet je getob
en tik met de Pasen ’n ei op z’n kop.

Ei ei
Mijn krielekes moeten zich reppen,
de Pasen ligt weldra langszij,
ik zal ze weer op moeten peppen,
’t gaat nou niet om een scharrelei.
Zo’n nest vol met eitjes te leggen,
is elk jaar een extra karwei,
’t gescharrel langs heggen en steggen,
is er nou voor effen niet bij.
Ze moeten weer vroeg uit de veren,
de haan kukelt op z’n schalmei,
voor Pasen moet men produceren,
want alles draait nou om het ei.

Eigen terrein
Privacy bestaat niet meer,
buitenwereld drong zich binnen.
Er zijn minder dan weleer,
onverbrekelijke gezinnen.
Privacy is ouwerwets,
achterhaald en kuisversleten.
Iedereen komt met gezwets,
alles van elkaar te weten,
zelfs de inhoud van je knip?
geen gegeven is nog heilig.
Alleman zit op je lip,
’n geheim is niet meer veilig.
Nooit vind je in eigen kring,
kansjes om jezelf te wezen.
Zo wordt elke handeling,
op ‘t facebook meegelezen.

Eigentijds is in
Wie wil er vandaag de dag,
nog ’n fiets die je zelf moet trappen?
Waar vind je zo gauw ’n mens,
die graag lacht om beschaafde grappen?

Wie zit er in deze tijd,
op ’n accordeonist te wachten,
die z’n eigen liedje speelt,
met tonen en tekst, zelfbedachte.

Bij wie kan ik nog terecht,
voor ‘n terugblik naar het verleden?
‘tEnige wat nog bestaat,
is nu, tegenwoordig en heden.

Einde Era
Amper honderd jaar geleden,
bouwde men nog kerken,
waar iedereen in werd gedoopt.
Ze horen niet meer in het heden,
nu worden deze meesterwerken
voorgoed verlaten en gesloopt.

Minder dan een eeuw geleden,
waren er geen lege banken,
werd nog ergens in geloofd.
Nu wordt religie gemeden,
bij de laatste orgelklanken,
wordt de laatste kaars gedoofd.

Elf elf
De elfde van de elfde gaat de wereld op z’n kop
en iedereen wordt anders voor heel even.
Meneer pastoor die doet ook mee, hij zet ‘n feestneus op
en elke vreemde snijboon krijgt z’n zegen.
De huisdokter houdt spreekuur in café “Het Zere Been”,
de dierenarts loopt in ’n apenpakje.
De burgervader die roept heel z’n huishouwen bijeen
en de bankier doet ook ‘n duit in ’t zakje.

Elf Elf
J’ hebt modegekken, meidengekken, mannengekken,
ook die te gek zijn om ze los te laten lopen.
Zelfs bij diegeen die aan de touwtjes moeten trekken,
zie je er zat waar je geen touw aan vast kunt knopen.
Maar in het najaar , op de elfde van de elfde,
Is het verschil in gekken er zo goed als niet.
Op slag van elf zijn alle zotten dan hetzelfde
en is de wijze eigenlijk de zielenpiet.

Emmeren
Het leven is te kort voor ouwe koeien,
van centrumplannen waar niks mee gebeurd.
Niet lang genoeg om één tel te verknoeien,
aan ’n mol die aan alle kanten scheurt.
Om te zeuren over hondenuitlaatplekken,
’n PSV dat elke week verliest
en treinen die heel vaak te laat vertrekken,
er wordt te veel tijd door drammers verkniesd!
Het lachen zullen we zo nog verleren
en humor komt er niet meer aan te pas,
maar eens zal alles zich te goede keren,
is iedereen weer reuze in z’n sas.
Er is een kindeke

Er was eens
‘n Sprookje was ’n vreemd verhaal,
‘n onvervalst bedenksel.
Het hield soms op met ’n moraal,
maar verder was’t ’n mengsel,
van fantasie en beuzelpraat,
wat je maar moest geloven,
maar ’t wierp m’n jeugd met regelmaat,
totaal ondersteboven.
Er was eens, zo begon het vaak,
dan kwam het bloedvergieten,
want dat was in veel sprookjes raak,
daar kon je van genieten,
’t Sprookje van luilekkerland,
dat slikte slechts ’n sufferd,
het sloot af met ’n olifant,
die iets deed met z’n snufferd.

Erven
Als Ome Stef zal sterven,
Dan kan men aan het erven,
Dus bidden neef en nicht:
doe nou je ogen dicht.
‘tIs tijd om op te krassen,
Naar Petrus te verkassen,
Maar Stef, in stervensnood,
die gaat zomaar niet dood,
hij ziet het nog steeds zitten,
blijft aan het leven klitten.
Dus Stef, da’s zonneklaar,
die wordt wel honderd jaar.
Hij zal hun hoop vergallen
En overleeft ze allen.
Als iedereen dan sterft,
Is Stef degeen die erft.

Eureka
Al wat je weet, weet je van ’n ander,
die weet het ook weer van deez’ of geen.
Al wat je leert, leer je van elkander,
van mond op mond door de tijden heen.
Zelden of nooit heb je’t van je eigen,
Je komt het tegen onverwacht.
pikt het weg, of je kunt het soms krijgen,
steeds weer heeft iemand het al bedacht.

D’ enkeling die wat heeft uitgevonden,
ontdekte het in z’n eigen brein,
wist steeds die raadsels te doorgronden,
waar anderen weer te dom voor zijn.
De zeldzame heldere ogenblikken,
komen maar dunnetjes aangewaaid.
D’r zijn niet zo heel veel slimmeriken,
en intellect is maar dun gezaaid.

Eurosenaat
Hoe mooier de praatjes,
hoe minder gehoor.
De folders en blaadjes,
ze schrijven ons voor,
hoe pootjes te geven,
wat mag en wat moet,
hoe wij moeten leven,
met zout en met zoet.

Hoe meer redeneren,
als kip zonder kop
en onzin beweren,
schiet ook niet echt op.
Hoe harder het kermen,
dat heeft ook geen zin.
In dat soort van termen,
trapt niemand meer in.

Eurovisiesongfestival
Dit versje kwam mij tegen,
gedragen door de wind,
een bonte druppel regen,
had het apart doortint.
Ik heb het vrolijk liedje,
meteen geadopteerd,
en met een melodietje,
geoptimaliseerd.

Ik zal je’s wat vertellen,
veel licht en zwoele sfeer,
wat toeters en wat bellen,
en’t was geen versje meer,
maar op de televisie,
werd het op stel en sprong,
dankzij de hypocrisie,
’n serieuze song.

Eurovloed
De dubbeltjes worden opnieuw omgedraaid,
we stoppen met euro’s te smijten.
Men heeft weer te uitgebreid gepierewaaid,
leert nu op ’n houtje te bijten.
De vrolijke tijd van volop slappe was,
is, wie weet, voor hoe lang verzwonden,
want iedereen zit nu wat zwakker bij kas,
is aan ’n beraming gebonden.
Maar ooit wordt het beter, volgens het visioen,
de eurootjes laten we rollen.
Als iedereen dan opnieuw bulkt van de poen,
mogen we’t op z’n Spaans weer verknollen.

Existentie
We hechten aan het leven,
vanaf het prilst begin.
‘tWordt je voor niks gegeven,
maar er zit toekomst in.
Het eerste kreetje brabbelen
is al ’n heel gedoe,
om overeind te krabbelen,
’t lukt je, vraag niet hoe.
Het lopen is meer vallen,
de oogst: ‘n zere kop,
‘tzal niet je vreugd vergallen,
want je staat telkens op.


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - donderdag 28 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard