Corona gaat eeuwig de jaarboeken in,
als knuffelloos tijdsgewricht zonder contacten,
’n handdruk mocht niet, kus en aai net zo min,
hoewel we juist nu naar genegenheid snakten.

Vitaal werd de rol voor het zorgpersoneel,
het lot van het land lag geheel in hun handen,
ze gaven niet toe, geen probleem was teveel,
als goedgetraind leger dat forten bemande.

De rest van het volk moest aan eenzaamheid wennen,
het ongemak heeft veel van hen diep geraakt,
maar ondanks het kwellende van quarantaine,
heeft dat heel wat mensen socialer gemaakt.