Schrapers willen altijd meer en meer,
nooit een die “het is genoeg” kan zeggen,
al die lui zijn altoos in de weer,
met bezwendelen en luren leggen.

Zulke slaan hun slag zoveel ’t kan,
om toch maar hun portie te verkrijgen,
egoïsme is hun pakkie-an,
zorgen doen ze enkel voor hun eigen.

maar

Anderen willen brood slechts op de plank,
ook al lijkt zo’n leven nogal nukkig,
zijn‘t tevreden mensen godzijdank,
schrapers echter die zijn nooit gelukkig..