In deze afgelopen weken dacht ik aan de zondagen van de jaren vijftig en zestig.
De zondag begon eigenlijk al op zaterdag, dan was er de voorbereiding van het zondagse eten. Moeder trok bouillon van schenkel en rundvlees en voegde er verse groenten uit de tuin aan toe. Daarna kraakte ze een handje vermicelli door de soep. Mijn broers noemden de vermicelli ook wel eens pieren. Ook de runderlappen stonden eindeloos in de oranje braadpan met dikke bodem op een klein pitje te pruttelen.
We aten ook op zondag tussen de middag warm. Dat kwam op een boerderij met het melken praktisch beter uit. Het eten kende een rangorde; in tempo werd er kort gebeden en daarna zorgde moeder voor een eerlijke verdeling van het eten. Vader kreeg net iets meer. We lepelden onze soep op en bewaarden, net als mijn ouders, het soepvlees voor het laatst. Dat schepte je om met een royale lepel piccalilly, die kwam van De Gruijter. Soms ging er een augurk voor het ultieme bij. Een ‘oude jurk’ noemde mijn vader dat. Ik kan me nog heel goed het heerlijke mondgevoel herinneren.
Daarna was het tijd voor de gekookte aardappelen, de erwtjes met worteltjes en het ultieme draadjesvlees wat overgaar was. Dat was extra handig want we aten in die tijd met lepel en vork. Als toetje was er moeders vermaarde Haagse bluf. Moeder was consistent in het kloppen! Je kon de schaal op de kop houden. Op feestdagen was er slagroom.

Vader luisterde naar ‘De toestand in de wereld.’

Dan werd er vlot afgeruimd en werden wij tot stilte gemaand. Mijn vader luisterde naar GBJ Hilterman die met monotone stem ‘De toestand in de wereld’ besprak. GBJ was politiek gezien wat rechts van het midden. Hij gaf duiding en overzicht; waar stond Nederland ten opzichte van de wereldpolitiek? GBJ had niet alleen oog voor het buitenland. Hij gaf soms ook een mening over het binnenland. Zo waarschuwde hij voor de gevaren van het fietsen aan de verkeerde kant van de weg. ‘Dat is uiterst verontrustend, vooral omdat veel fietsers heden ten dage geen licht voeren,’ klonk het door de radio.

Bij alle malheur van de afgelopen maanden moest ik denken aan de rust in zijn stem. En bovenal aan zijn fatsoen. 

Foto: DBNL