Mijn Jos is druk in de voortuin bezig met de bladblazer als ik de postbode de oprit op zie rijden met in zijn hand een aangetekende brief. Het geluid van de blazer verstomt en met een stevige handtekening tekent hij voor ontvangst.

Koning Willem… prevelt hij als hij langs me heen vanuit de keuken de kamer inloopt. Met trillende handen legt hij de envelop op de eettafel.
‘Zal ik ‘m open maken,’ vraag ik, terwijl ik vorsend naar zijn handen kijk.

‘Nee dat doe ik zelf. Stel je voor zeg dat er iets mee gebeurt.’ 

Met de briefopener maakt hij voorzichtig de envelop open.
Langzaam schuift hij het vloeipapier uit de envelop. Daar, in een ultraplat doosje moet hij liggen: Koning Willem, postfris. Als in trance kijkt Jos naar de zegel.
Onrustig grijpt hij naar zijn oculair. Hij sluit zijn linkeroog en met het rechter tuurt hij aandachtig door het glas naar Prins Willem. Minutieus bestudeert hij alle tandjes. .

‘Ongeschonden,’ hoor ik hem mompelen. Hij slikt, een traan rolt over zijn wang. Hij haalt zijn twee dikke Davos verzamelalbums uit de eiken boekenkast en legt de bladzijde met de ontbrekende zegel open op tafel. Hij bijt op zijn lippen. Voorzichtig pakt hij met een pincet de zegel op en schuift deze midden tussen de reeks koningen. Verliefd staart hij ernaar.

Nederland NVPH nr. 19 Koning Willem III 1872-1888 postfris

Ze denkt terug aan de afgelopen twintig jaar. Eindeloos speurde hij Marktplaats en Catawiki af. Alle dagen stonden in het teken van zijn zoektocht naar Koning Willem. Zelf deed ze er al lang niet meer toe. Een schrijnend gevoel trekt door haar maag.
En nu is het open gat gevuld door de ongeschonden lichtblauwe 5 cent zegel van Koning Willem III . Het is klaar, het is nu haar beurt.

Hij kijkt op van de zegel en klapt het album bedachtzaam dicht.
‘Finito, en nu ga ik het rustiger aan doen,’ zegt hij met een diepe zucht.

Ze zwijgt. Rustiger aan denkt ze.

Morgen, ja morgen, zal ze hem buitenzetten, inclusief koning Willem, postfris!