Iedere zondag en woensdag
van 11:00 - 13:00 uur bij
ROS-Radio/ROS-TV-krant,
ZIGGO kan. 43 en Trinet kan. 532
Iedere zondag van 13:00 - 15:00 uur
en dinsdag van 12:00 - 14:00 uur bij
Lokaal 7, FM 107.4 en Lokaal7-app
en maandag en vrijdag van 18:00 - 20:00 uur bij Streektaalradio.nl
en natuurlijk 24 uur per dag
via onze website.

Klaas van Bètte 2016 (Cor Swanenberg)

Hints

2016 - nummer 4

CorSklVorstenbosch kwaamp binne mi ’n beleevenis van Dorruzze, d’n buurman van Tiene. ’t Waar zoo dè in hullie buurt glasveezelkabel geleed wier èn toen hil dè gefruut bekant klaor waar, gebeurde d’r iets wor ze in hullie burt nog daag over hebbe gesproke. ’t Waar zoo dè de grondwerkers nog innen teegel han opegelaote, krèk vur de vurdeur van Dorruzze. De daag ware kort èn de griebelegraow begos al vruug nò de middeg. Nou kùmt daor ’n jungkse bé Dorruzze òn de deur vur ’t goei doel. Dorrus èn hullie Thea zen alle goei doele goewdgezind, mar ze heure bèij slècht èn de jonge hi al drie kirres gebèld. Dorrus mènt innins dè-t-ie iets hurt èn kekt dur de raom. Hij zieget jungske dè nèt weglupt. Hij vat ’n por euro èn duu op unne vierklèts nor buite. Daor blef ie toch innins aachter dè verrèkkes kabeltje bé diejen ope teugel hange… Hij makt unnne smak èn velt langùit op z’ne snuujt. Hij hi unne zeeren èrm èn bloeit ùit z’n neus, mar dè hi-t-ie èiges hillemòl nie in de gater. ’t Jungske wèl. Dè verschiet zó van diejen bloeiende mins dè-t-ie ’r ùitnèijt èn gin gèld mer hoef. Ès Dorrus thuiskùmt, verschiet Thea d’r èige ’n ongeluk èn vreugt wè-t-ie toch hi klaorgemakt. Dorrus li alles ùit. Thea duu op hog poote nor de dirèksiekeet um te mèlde dè’t nerres op lekt, dieje lossen teegel èn diejen blooten draod. ’t Ha nog veul èrger kunne zen… Ès schadevergoeding komme ze van de glasveezel unnen bos blomme èn ’n led-lamp brenge. Hoef Dorrus nie mer onverlicht nor buite…
Wij ware grif onder d’n indruk van de Vorstenbossche weederwaardigheede, mar Tien waar nog nie tèine. Hij gonk weekeleks biljèrte, dè wiese wij toch wèl? Ja, dè waar ons bekend. Nou, ès ze unnen thuiswedstrijd spulde, dan zùrgde de kastelein alt vur wè hartige hapjes. Unne gehaktbal, ’n frikandèlleke, unne kiep nugget of ’n loempiaatje. Daor reekende de leej van de biljèrtclub vort vaast op. Nou liet de leste keer die traktasie nogal lang op z’n èige waachte èn dùrrum ha Tien de kastelein’n por hints gegeeve: Waar ’t vanweeges de vaaste? Of ha d’n baas misschien ’n neij afzùigkap òngeschaft, umdé ge hillemòl niks van de frituur mer kost rùike…
Ons Bèt kwaamp op de proppe mi ’n advertènsie èn zin: ‘Over hints gesproke…, moete hier ’s keijke. Ge kunt vort ’n lijkkiest bestelle mi afbildinge èn opschrift van de Tuin der Luste!’ ’n Bietje laot, vond Ant. Nee, ès ze in de kiest lag dan luste ze gin luste mer. ‘Te gèk vur woorde,’ bromde Tien, ‘mar d’r is wèl meer locht volk in de weer geweest mi dódskieste.’
We kreegen ’t over fietsplanne. Dè’s alle jorre zoo ès’t ’n bietje nor de lènte op gi èn dè duu ons goewd. Ant ha Hoog Soeren al ùitgeknipt èn Zaandam. Moesse we mar ’s vast keijke. ‘Allebèij mooi èn goewd,’ docht ons vrouw, ès ’t weer mee wó werke. ‘Ja, dè gèldt vur alles,’ mènde-n-ik, ‘mar Hoog Soeren hen we al gehad. Dan liever iets nijts.’ ‘Hoog Soeren waar heel goewd,’ zin Ant èn daor waar nog veul in de umgeeving dè we nie gezien han.’ We hoefde nog nie te beslisse, mar we moesse de ònbiedinge in de krante wèl in de gate haauwe, vonde de vrouwe.
Toen moes Tien laote weete dè-t-ie ’n kaoi week mi wèinig slaop aachter de rug ha. Dè makte ons nijschierrig. Hij ha veul buikklachte gehad èn van Ante ha-t-ie nor d’n dokter gemoete. Tien waar bang dè’t de prostaat zó zen. Hij nor ’t ziekenhuis vur ’n scan èn daor bliek dè-t-ie dèrmvernaauwing ha èn stuwing in de nierre. ‘Dus gelukkig niks mi z’ne veurstander,’ zuchtte Ant. Mar zé ha èiges ok ’n lilleke klooteweek gehad, want d’r waar de lesten ted toch niks fesoenleks mer op tillevizie… ‘Ja,’ knikte Tien, ‘ik slaop slècht èn dan gò’k ’r mar ùit, mar snaachs is ’r ok hillemòl niks op de buis. Allennig mar bloote meide...’
‘Aa!’ reageerde ik mee, ‘mar Tinus wit toch zeeker wèl wè ge daorvan kregt!?’ Tien keek schaopèchtig èn schudde z’ne kop. ‘Ès ge ès aauwe maansmins midde in de naacht nor die bloote wijve gòt zitte keijke, dan kregde daorvan gegarandeerd stuwing in de nierre!’
De vrouwe zate te brulle van de laach. Tinus keek onneuzel in de rondte.

geschreven door: Klaas van Bètte


© 2011 - 2024 'n Lutske Brabants - donderdag 28 maart 2024 - Tijd: 00:00:00 - Webdesign: Broeklandsoft - Sponsor: Frans van den Bogaard