Kerstverhaal 2015

Ze ston al ’n por jaor vur de klas en alle jorre vertelde juffrouw Judith Janse òn ’t begin van ’t schooljaor òn al de neij keijnder dè ze van alle leerlinge eeve veul hield. Mar eigelijk waar dè toch ’n bietje geloge, want ’t gold nie vur ’t klèin mènneke op d’n hoek in de vurste reij van heur vierde klas. Dè jong hiette Tommie Zeliger. Hij hong alt onverzùrgd en afweezig in z’n stuleke. Alle daag opnijt rakte de juffrouw d’r ’n bietje geïrriteerd dur en ze moes d’r èige inhaauwe um nie beus te worre.
Juffrouw Janse hiel Tommies wel in de gater; ze zaag da-t-ie mi niemand spulde, da z’n kleer alted smerrig ware en da’t mènneke eigelijk hognoddig in bad zó moete, want hij stonk. Tommie waar nie sociaal en hij bakte nie veul van de proefwèrkskes. De juffrouw zette veul rooi korreksies op z’n blaojkes en d’r ston alt ‘onvoldoende’ as beoordeeling onder z’n wèrk.
Juffrouw Janse zaat nog nie zó lang in ’t onderwijsvak. Ze was ècht van plan d’r wèrk zó goewd te doen ès ze mar kos. Ze berèijde d’r lesse grondig veur en verdiepte d’r èige in de geschiedenis van de klèin manne in heur neij klas. Tommie zaat aachteròn in heure map èn ze stelde ’t naopluize van zen gegeeves steeds mar ùit. Toen ze eindelijk òn de informasie over ’t jungske begos, keek ze arig op. De mister van de uurste klas schreef dè Tommie ès unne pientere leerling overkwaam die alted vriendelijk en vrolijk waar! De leraar van de twidde klas mèldde: ‘Tommie is een uitstekende leerling die graag en goed met zijn klasgenoten optrekt, maar hij maakt een moeilijke periode door, nu zijn moeder kampt met een terminale ziekte.’ De mister van de dèrde schreef: ‘De vroege dood van zijn moeder heeft Tommie niet kunnen verwerken. Hij probeert nog wel zijn best te doen, maar zijn vader heeft helemaal geen belangstelling voor de jongen. Er moet snel iets gebeuren…’
Nou begos ’t bé Judith te dage worrum Tommie z’n èige zó truggetrokke gedroeg en worrum ie gin vriendjes ha en soms bekant in slaop viel onder de les. Ze schamde d’r èige dè ze dees geval nie eer ha ùitgezocht. Èn dè schaamtegevuul wier nog èrger toen ’t teege Kèrsmis liep. Want in de week vur ’t groote fist van de wintervakansie waar Judith jarig èn alle keijnder brochte mooi ingepakte kadootjes mee vur heur. Tommie ha ok iets meegebrocht, mar dè zaat in unne verfrommelde bruinen bùil. Juffrouw Janse pikte nèt Tommies kado ùit alle geschenke en makte d’n bùil ope. D’r ware leerlinge die mènde te moete laache, mar Judith nie. Ze zaag unnen èrmbaand wor oit ’n por eedelstintjes ingezeeten han en ’n òngebroke fleske parfum en zin dè ze de kadookes prachtig vond. Ze rook de parfum en din d’r ’n bietje van op heure pols. Diejen dag kwaam Tommie nor heur toe en zin: ‘Juffrouw, vandaag rookte gij nèt ès ons Mama vruuger.’ Daordur waar Judith òngedaon en van diejen dag af veraanderde heur leeve. Ze wies dè de vakken op school nie zó belangrijk waren ès d’r leerlinge. Ze bleef Tommies natuurlijk ekstra in de gate haauwe en ’t din heur veul deugd dè’t mènneke himmòl opleefde. Hoe meer ze’m ònmoedigde, hoe beeter hij leerde. Òn ’t èind van ’t schooljaor waar Tommie een van de beste leerlinge van de klas en Judith ha nog noit unne leerling gehad worrop ze meer gesteld waar. ’t Klopte dus wir nie dè ze van alle leerlinge eeve veul hield. En Tommie waar zó gèk op heur dè-t-ie ’n briefke op de lessenaar lin worrop ston dè de juffrouw de beste onderwijzeres waar van hil de wirreld.
’t Gonk prima mi Tommies. Hij moog nò de lagere school nor ’t gym en daor din ie alles zó goewd dè-t-ie slaagde mi ’n prachtige cijferlijst. Hij ha beloofd juffrouw Judith op de hogte te haauwe èn hiel woord. Hij zin ok nog ’s mi naodruk dè de juffrouw de beste onderwijzeres waar van hil de wirreld en dè-t-ie veul òn heur te danken ha!
’t Zal zón zes jaor lòtter geweest zen dè Judith teege de Kèrsmis unnen brief kreeg van Tommies. Hij zó eerdaags ès ‘medicus’ afstudeere òn de universiteit. Hij ha ’n lief mèiske ontmoet mi wie-t-ie wó gaon traowe en nou z’n vòdder d’r nie mer waar, wó-t-ie vraoge of juffrouw Janse getùige zó wille zen bé zen traowfist. Natuurlijk din Judith dè gèire. Op d’n heuglijken dag din ze d’n èrmbaand um en ze zùrgde dè d’r wè bekende parfumgeur te rùike viel.
Nò de plèchtighèid zin dokter Tommie teege zen juffrouw: ‘Bedankt dè ge in men geleufd het’ en Judith antwoordde: ‘Tommie, ik heb zó veul van jou geleerd dè ik jou bedanke moet.’
(Vreij nor ’t Engels)
Nelleke & Cor Swanenberg wense alleman ’ne zalige Kèrsmis èn ’n goei neij jaor.

geschreven door: Klaas van Bètte, afbeelding: Kersttrio van Nelleke de Laat