week 37 -2015

Onze Wout is nie meer. Doodzunt! Ok al waar ie in de neegentig, toch waar ie nog goewd bij d’n tijd. Stèrker nog: hij ston mi bèij z’n been steevig verankerd in dees moeileke tijde. Wout werkte vur de kerk. Hij waar unnen boerrezoon die thuis de boerdereij ha moete overnimme, mar hij ha op d’n duur gin ècht boerrehart. Hij waar al in de dèrtig toen ie nor ’t simmenarie vur laote roepinge in Gimmert gong, want ’t waar alted òn ’m bleijve knage; hij wó priester worre. Nò z’n oplèijing kwaamp ie bé de Norbertijne terèchte èn wè lòtter wier ie pestoor in Ballekum.
Toen ie benoemd wier, waar ’t nog zoo dè wij in Ballekum mi de karneval in de ton krope ès paoter Potentialis Innocentius. Wout kwaamp ok nor de Zeeverdursaovend. Hij zaat op de vurste reij. Ik ha ’n flaow mùpke bedocht worrin d’n aauwe pestoor, d’n abt èn d’n bisschop same zate te buurte over de opvolgingsprobleeme in Ballekum. De pestoorsmeid din de bediening èn kwaamp een glas te kort. Èn d’n bisschop die dè zaag, zin: ‘Vat dieje Pul ’s.’ Ja, èn toen zaat Ballekum d’r òn vaast… De pestoor moes d’r èiges z’n best um laache.
Wout hi hier in de prochie van Sint Petrus Heilige Stoel jorre lang ’t vuur ùit z’n sloffe geloope èn ’t is ’m lillek òn z’ne nier gegaon dè de kerk afgebroke wier. Hij vierde z’n fijftigjorrig priesterfist in dees overvol kerk èn ’t reegende dè’t zèkte. ’t Tuinfist in de pestoorshof kos nie durgaon èn dùrrum wier d’r nò de mis in de kerk gezonge èn geproost op de jubilaris. Lót ’m daor nou toch ’n reprimande vur kreijge vanùit ’t bisdom! Mar d’n bisschop is ’t nòdderhand wèl èiges goewd komme make bé de fisteling òn huis. Toen Wout emeeritus wier, waar ie in de kortste kirres d’n drukst bezette ‘vliegende keeper’ van hil ons bisdom. Overal in de umgeeving koste hum in de kerk teegekomme. Wè hi-t-ie veul begraffenismisse gedaon toen ie al lang gepènsioneerd han. Ons Bèt hittem oit komplimènte gemakt nò z’n uitvaart èn al mee afgesproke dè hij heur begraffenismis ok moes doen. Dè zal dus nie mer lukke. Wout wier hier mistal ‘de Pulles’ genoemd. Wij zen d’r wèl ’s weeze buurte. Toen zaat ie al op z’n appartemèntje bove Willie Smits. Gezellig waart daor, goeie wijn en nog beeteren buurt. Natuurlek is ie hier ok komme kwijtbuurte èn daor hen we goei herinneringen òn overgehaauwe. Hij nèijde in veul opzichte z’nen èige naod èn hiel nie van de reegels van bovenaf die de sfeer in de kerk kaol bedùrve hebbe. Hij hi ons hulde dik èn dwèrs verdiend.
De leste keer dè we Woute sprake, waar in de Moerkaol. Toen he’k nog neeven ’m gezeete bé de maaltijd. Wij han veul dinger wor we gèiren over buurtte èn Wout ha humor. Aachteraf bekeeke waar dè wèl ons gezameleke ‘leste avondmaal’, um zoo te zegge. ’t Waar d’r grif gezellig! Dè gèldt trouws alted vur dè mòndeleks ‘Eetpunt’ in De Moerkaol. Alwir ’n goei initiatief van Judo-Wim èn z’n kornuite! Wij gòn alle mònte lèkker smikkele èn we gòn gruts op ons toffelgenote èn wij hen alt groote schik. Dè kùmt nie alleen umda’t eete zó goewd, de prijs zó schappelek èn de bediening zó vriendelek is, nee, ’t li vurral òn de minse die daor steeds goewdgestemd trugkomme. Wij hen vort goei kontakte, um zoomar ’s te zegge…
Prachtig dè de Moerkaol wir meer benut wordt. Mi de Driezeeg nog een van de wèinige dinger die in Mirroi marsjeere. Èn ès d’r strakke ’n neij plein kùmt wor ’t nog beeter! Wij zien ’t al vur ons ‘bruisend Mirrois middelpunt’. Misschien kùmt d’r nog oit unne winkel trug…
Èn nou we’t toch over de Moerkaol hebbe. Daor kwaam ik Ante pas teege in ’t Repair Café.
Ze vertelde de hullie Mien waar ùitgenoodigd op de universiteit. Heur neef zó promoveere. ’t Waar daor druk, want die femilie van heur waar nie d’n innegste promovéndus. Mien is ’n bietje aauwverwetst èn ston in de reij um te fliesiteere. Ze ha ’n groote weekendtas vur d’r voewte staon. Een van de professors kwaamp langs, stopte bé heur èn zin: ‘’t Lijkt wel of u op de bus staat te wachten.’ ‘Nee, dè toch nie,’ zin Mien die nerres gin duukskes um drèijt, ‘in die tas hier zit m’ne jas, want ze haolen teegeworrig overal alles weg!’ De professor moes d’r grif um laache.

geschreven door: Klaas van Bètte